Η απαγόρευση των κομματικών εκδηλώσεων των δικαστικών λειτουργών σύμφωνα με την ελληνική και την ευρωπαϊκή νομοθεσία και νομολογία

Η παρούσα μελέτη πραγματεύεται τη συστηματική και ιστορική ερμηνεία της απαγόρευσης των κομματικών εκδηλώσεων των δικαστικών λειτουργών, βάσει του άρθρου 29§3 εδ. α’ του ισχύοντος Συντάγματος. Στη βάση αυτής, η μελέτη αποπειράται την ερμηνευτική προσέγγιση των σχετικών διατάξεων του Κώδικα Οργανισμού Δικαστηρίων και Κατάστασης Δικαστικών Λειτουργών και κυρίως του άρθρου 91§4 περ. β) του Κώδικα, ελέγχοντας τη συμφωνία των νομοτυπικών υποστάσεων που οριοθετούν το δικαίωμα έκφρασης των δικαστικών λειτουργών με τις συνταγματικές ρυθμίσεις. Επιπρόσθετα, η μελέτη περιλαμβάνει συγκριτική έρευνα των προϋποθέσεων της δημόσιας έκφρασης γνώμης των δικαστικών λειτουργών σύμφωνα με την ΕΣΔΑ και τις ρυθμίσεων ευρωπαϊκών νομοθεσιών. Όπως συνάγεται, απαιτείται στενή ερμηνεία της διερευνώμενης απαγόρευσης, η οποία ισχύει για τα πολιτικά κόμματα τα οποία έχουν συσταθεί υπό τους όρους του Ν.3023/2002 και δεν επιτρέπεται να επεκταθεί σε άλλες μορφές συσσωματώσεων, όπως οι συνδικαλιστικές οργανώσεις. Παράλληλα, από την ερμηνευτική προσέγγιση του ΕΔΔΑ στην κατ’ άρθρο 10§1 ΕΣΔΑ προστασία της ελεύθερης έκφρασης γνώμης προκύπτει ιδιόμορφο δικαίωμα των δικαστικών λειτουργών και στον πολιτικό λόγο. Δικαίωμα που προσδιορίζεται μέσα από δύο γνωστά κριτήρια της νομολογίας του ΕΔΔΑ: της αυτοσυγκράτησης των δικαστικών λειτουργών κατά την εκτός υπηρεσίας έκφραση και του κινδύνου της αποτροπής από τη συμμετοχή στο δημόσιο διάλογο.