Μελέτη των μοριακών μηχανισμών της ισχαιμικής και της μετισχαιμικής προστασίας σε όργανα στόχους μετά από υπερνεφρικό αποκλεισμό της κοιλιακής αορτής σε αρουραίους

Ο αποκλεισμός της υπερνεφρικής αορτής κατά τη διάρκεια της επιδιόρθωσης ανευρύσματος της κοιλιακής αορτής οδηγεί σε βλάβη ισχαιμίας - επαναιμάτωσης σε όργανο στόχο (νεφρό) και σε απομακρυσμένο όργανο (καρδιά). Για να diερευνήσουμε περιεγχειρητικές τεχνικές που μετριάζουν τη βλάβη αυτή αρουραίοι τύπου Wistar υποβλήθηκαν σε διαφορετικούς προστατευτικούς χειρισμούς μετά από υπερνεφρικό αποκλεισμό 30 λεπτών, είτε αποκλειστικά είτε σε συνδυασμό 6 κυκλών 1 λεπτού ισχαιμίας- 1 λεπτού επαναιμάτωσης μετά τον αποκλεισμό (Ισχαιμική Προστασία), είτε πριν τον αποκλεισμό (Ισχαιμική Προετοιμασία), είτε με συνδυασμό αυτών (Συνδυασμένη Ισχαιμική Προετοιμασία και Προστασία). Συλλέχθηκαν δείγματα ορού, μυοκαρδίου και νεφρικού ιστού. Παρατηρήθηκε βελτιωμένο βιοχημικό προφίλ μετά τους χειρισμούς αποκαλύπτοντας βελτιωμένη νεφρική λειτουργία και μειωμένη ιστική βλάβη. Η ιστολογική εκτίμηση επιβεβαίωσε τα ευρήματα αυτά. Οι βλάβες DNA (που αντικατοπτρίζουν το πυρηνικό οξειδωτικό στρες) καθώς και η κυτταρική γήρανση ήταν μειωμένες σε όλες τις ομάδες σε σχέση με την ομάδα ελέγχου. Μετά τη χορήγηση δυο ουσιών που αποκλείουν μονοπάτια μεταγωγής σήματος ανοσοπροστασίας και αντιοξειδωτικών μηχανισμών οδήγησε στην άρση των ευεργετικών δράσεων των χειρισμών. Επομένως οι μηχανισμοί προστασίας έχουν προστατευτική δράση στην ακεραιότητα νεφρού και καρδιάς, τοπικά και απομακρυσμένα. Η παρούσα μελέτη φέρει στο προσκήνιο την ανάμιξη της TGFβ1 (μιας κυτοκίνης που σχετίζεται με πολλές κυτταρικές διεργασίες) ως βασικό στοιχείο στην απομακρυσμένη προστασία.