Πειραματική εφαρμογή βλαστοκυττάρων σε τραύματα του κερατοειδή χιτώνα του οφθαλμού σε κονίκλους

Η νεοαγγειογένεση εκθέτει την αδιαφάνεια και το ανοσολογικό προνόμιο του κερατοειδή σε κίνδυνο, με συνέπεια να διακυβεύεται η ακεραιότητα της όρασης. Η τοπική εφαρμογή πολυδύναμων μεσεγχυματικών κυττάρων αναστέλλει την προαναφερόμενη διεργασία εξισορροπώντας την παραγωγή των αντι- και αγγειογενετικών παραγόντων. Μέθοδος: Με την χρήση μοντέλου πρόκλησης νεοαγγείωσης με ράμματα σε κονίκλους New Zealand μετά από διατιτραίνον τραύμα, μελετήθηκε η αντιαγγειογενετική ιδιότητα βλαστοκυττάρων προερχόμενα από λιπώδη ιστό με αλλογενή μεταμόσχευση και τοπική εφαρμογή τους με τρεις διαφορετικούς τρόπους. Στην ομάδα ελέγχου έγινε εφαρμογή διαλύμματος χωρίς βλαστοκύτταρα. Πραγματοποιήθηκε μέτρηση της προκαλούμενης νεοαγγείωσης στον κερατοειδή μετά από φωτογράφιση την 14η ημέρα μετεγχειρητικά. Την ίδια ημέρα έγινε ευθανασία των πειραματόζωων και οι κερατοειδείς στάλθηκαν προς ιστολογική και ανοσοϊστοχημική ανάλυση. Αποτελέσματα: Τα βλαστοκύτταρα στους οφθαλμούς που εφαρμόστηκαν, μείωσαν την νεοαγγείωση συγκριτικά με την ομάδα ελέγχου καθώς και την φλεγμονή. Κατά την ανάλυση της ανοσοϊστοχημείας με ανοσοχρώση για VEGF δεν ανιχνεύθηκαν τριχοειδή αγγεία σε όσους οφθαλμούς εγχύθηκαν βλαστοκύτταρα. Αντίστοιχα ήταν και τα αποτελέσματα για την ανοσοχρώση για TNF-α με δέσμευση της χρώσης σε όλα τα κύτταρα των κερατοειδών της ομάδας ελέγχου χωρίς ανίχνευσή τους στην ομάδα των βλαστοκυττάρων. Συμπεράσματα: Η πρώιμη αλλογενής μεταμόσχευση με τοπική εφαρμογή βλαστοκυττάρων προερχόμενων από λιπώδη ιστό, μειώνει την έκφραση αγγειογενετικών και φλεγμονωδών παραγόντων επιφέροντας ισχυρή ελλάτωση της έκτασης της κερατοειδικής νεοαγγείωσης, δείχνοντας την αποτελεσματικότητα των βλαστοκυττάρων για τουλάχιστον 14 ημέρες μετά την θεραπεία, σε ένα περιβάλλον περιορισμένης φλεγμονώδους αντίδρασης. Περαιτέρω έρευνα είναι απαραίτητη για να προσδιοριστεί η αποτελεσματική δόση τους, η συχνότητα καθώς και ο ιδανικός τρόπος έγχυσης τους.