Μυκητολογική χλωρίς επί αφαιρεθεισών αδενοειδών εκβλαστήσεων

Στην εργασία αυτή, εξετάσθηκαν συνολικά 529 αφαιρεθείσες αδενοειδείς εκβλαστήσεις παιδιατρικών ασθενών ηλικίας 2- 13 ετών για παρουσία μυκήτων. Συγκεκριμένα, έγινε καλλιέργεια για βλαστομύκητες και υφομύκητες σε 231 αδενοειδείς εκβλαστήσεις από παιδιά ηλικίας 2-6 ετών, σε 143 από παιδιά ηλικίας 6-9 ετών και σε 155 από παιδιά 9-13 ετών. Ορισμένος αριθμός παιδιών από κάθε ομάδα ηλικιών είχαν ιστορικό μακρόχρονης λήψης πενικιλλινών ή μακρολίδων από το στόμα πριν από την αδενοειδεκτομή. Οι ασθενείς αυτοί εθεραπεύοντο για χρόνια αμυγδαλίτιδα, υποτροπιάζουσες λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος και μέση εκκριτική ωτίτιδα. Συνολικά απομονώθηκαν 13 διαφορετικά είδη βλαστομυκήτων και ένα είδος fusarium από 101 θετικές καλλιέργειες αδενοειδούς ιστού. Οι συχνότερα απομονούμενοι μύκητες από όλες τις ομάδες ηλικιών ήταν οι C. Albicans (9.82%), C.parapssilosis (3,21%), C. krusei (1.51%). Οι υπόλοιποι βλαστομύκητες και το fusarium sp απομονώθηκαν με συχνότητα <1%. Σημαντικό εύρημα αποτελεί η παρουσία των C. manogliae και C. membranofaciens που απομονώνονται για 1η φορά από αυτό το κλινικό υλικό. Η ανάλυση των αποτελεσμάτων, έδειξε ότι δεν υπάρχει στατιστικά σημαντική διαφορά στη συχνότητα απομόνωσης μυκήτων από όλες τις ομάδες ηλικιών ατόμων χωρίς αντιβίωση. Στατιστικά σημαντική αύξηση στην απομόνωση μυκήτων παρουσιάστηκε στους ασθενείς μεγαλύτερης ηλικίας στην ομάδα ατόμων με ιστορικό μακροχρόνιας per os θεραπείας με ειδικά αντιβιοτικά. Η απομόνωση μυκήτων από όλες τις ομάδες ηλικιών ασθενών με αντιβίωση βρέθηκε στατιστικά σημαντικώς υψηλότερη από αυτή των ασθενών χωρίς αντιβίωση. Στις δύο περιπτώσεις χρόνιας μέσης εκκριτικής ωτίτιδας απομονώθηκαν άφθονες αποικίες c. albicans τόσο στις καλλιέργειες ωτικού εκκρίματος όσο και στην καλλιέργεια των αφαιρεθεισών αδενοειδών εκβλαστήσεων. Από την αξιολόγηση των αποτελεσμάτων συμπεραίνεται ότι η χορήγηση αντιβιοτικών όπως πενικιλλίνες και μακρολίδες, στις περιπτώσεις χρόνιας αμυγδαλίτιδας, υποτροπιαζουσών λοιμώξεων του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος και μέσης εκκριτικής ωτίτιδας, καθιστούν τον φαρυγγικό λεμφικό ιστό ευαίσθητο στην προσβολή από ευκαιριακά παθογόνους μύκητες, οι οποίοι είναι ικανοί να προκαλέσουν τοπικές λοιμώξεις στα προδιαθεσικά άτομα. Συμπεραίνεται επίσης ότι ο κίνδυνος λοίμωξης του αδενοειδούς ιστού δεν αυξάνει με την ηλικία. Τα ευρήματα επικυρώνουν την υπόθεση ότι η μακρόχρονη χρήση αντιβιοτικών ευθύνεται για μυκητιασικές λοιμώξεις του ρινοφάρυγγα, προκαλώντας διαταραχή στην ομοιοστασία της φυσιολογικής χλωρίδας του. Η αξιολόγηση της κλινικής σημασίας της παρουσίας βλαστομυκήτων στις αδενοειδείς εκβλαστήσεις και ο ρόλος τους στην πρόκληση λοιμώξεων του δακτυλίου του Waldeyer και του μέσου ωτός συζητούνται στα αντίστοιχα κεφάλαια.