Γυναίκες της μειονότητας στο πολιτικό προσκήνιο

Η παρούσα διατριβή επικεντρώνεται στην ενεργό πολιτική δράση των γυναικών της μειονότητας της Θράκης. Αντλεί το θεωρητικό της υπόβαθρο από τις θεωρίες του κοινωνικού φύλου, του φεμινισμού και τη θεωρία της ενδυνάμωσης στην κοινωνική εργασία. Πρόκειται για μια μελέτη που βασίζεται σε ποιοτική μεθοδολογία έρευνας και χρησιμοποιεί ως μέθοδο συλλογής και παραγωγής δεδομένων τις αφηγήσεις ζωής και τη βιογραφία τεσσάρων γυναικών από τη μειονότητα που είχαν ενεργό συμμετοχή ως υποψήφιες σε εκλογικές διαδικασίες, εκλέχτηκαν ως αιρετές στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και σε θέσεις διοίκησης. Η βιογραφική μέθοδος αποτελεί χρήσιμο εργαλείο στην κοινωνική εργασία και αξιοποιείται σε πλήθος ερευνητικές μελέτες στο πεδίο. Εξάλλου οι αφηγήσεις ζωής και οι βιογραφικές εξιστορήσεις των απευθυνόμενων στις κοινωνικές υπηρεσίες παρέχουν στον κοινωνικό λειτουργό την ευκαιρία να αποκτήσει μία ολοκληρωμένη εικόνα και να μπορεί σε συνεργασία μαζί τους να δημιουργήσει ένα εξατομικευμένο πλάνο ενεργοποίησής τους για την αντιμετώπιση των παρουσιαζόμενων δυσκολιών. Η βιογραφική μέθοδος δίνει επίσης τη δυνατότητα στους εξυπηρετούμενους να συνδέσουν το παρελθόν με το παρόν και να επαναξιολογήσουν τα γεγονότα και τις εμπειρίες της ζωής τους. Χρησιμοποιείται από τους κοινωνικούς λειτουργούς που εργάζονται με γυναίκες, με ηλικιωμένους, με κοινωνικά ευάλωτες ή περιθωριοποιημένες ομάδες. Στην παρούσα διδακτορική διατριβή στόχος είναι μέσα από την ανάδειξη του ‘’λόγου’’ και των βιογραφικών αφηγήσεων των γυναικών, η κατανόηση και «διατομεακή ανάλυση» του κοινωνικού φύλου και της μειονοτικής ταυτότητας των γυναικών στην ένταξή τους και στην πολιτική συμμετοχή τους. Ένας άλλος βασικός στόχος της έρευνας είναι να αναδειχθούν, μέσα από τον λόγο των μετεχουσών, όλοι εκείνοι οι παράγοντες που τις ώθησαν σε επιλογές διαφορετικές, όπως αυτή της πολιτικής δράσης και της συμμετοχής τους ως υποψήφιες σε αυτοδιοικητικές εκλογές, καθώς επίσης και οι δυσκολίες και τα εμπόδια που συνάντησαν στην κοινωνική τους διαδρομή. Για τον σκοπό αυτό πραγματοποιήθηκαν τέσσερις βιογραφικές συνεντεύξεις με γυναίκες της μειονότητας που ανέπτυξαν ή συνεχίζουν να αναπτύσσουν μία διαδρομή στον δημόσιο πολιτικό βίο. Από την επεξεργασία του εμπειρικού υλικού προκύπτει ότι τα εμπόδια των γυναικών ήταν έμφυλα και συνδυαζόταν με εκείνα που προέκυπταν από την μειονοτική τους ταυτότητα. Η πατριαρχική ιεραρχία με την οποία είναι δομημένη η ελληνική κοινωνία ευρύτερα, αλλά και η κλειστή κοινωνία της μειονότητας ειδικότερα, καθώς και τα στερεότυπα για την πολιτική δραστηριότητα των μελών της μειονότητας αποτέλεσαν τα κυριότερα εμπόδια που κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν κατά τη διάρκεια της πολιτικής τους διαδρομής. Μέσα από τον λόγο τους αναδεικνύονται όλοι εκείνοι οι παράγοντες που σύμφωνα με τις ίδιες, αποτελούν μονόδρομο για την κοινωνική ένταξη και την ενασχόληση περισσότερων γυναικών της μειονότητας με την πολιτική. Οι ίδιες οι μετέχουσες στην έρευνα περιγράφουν τους τρόπους ενδυνάμωσης που ακολουθούν προκειμένου όλο και περισσότερες γυναίκες της μειονότητας να εμπλακούν ενεργά και ουσιαστική με την πολιτική, στοχεύοντας στην αύξηση της δύναμης της φωνής των γυναικών της μειονότητας και στην εξάλειψη της υπό- αντιπροσωπευτικότητάς τους.