Μελέτη της μεθυλίωσης ογκοκατασταλτικών γονιδίων σε δείγματα αναρρόφησης δια λεπτής βελόνης σε ασθενείς με καρκίνο του μαστού

Σκοπός: Η μεθυλίωση DNA σε περιοχές γονιδιακών υποκινητών έχει παρατηρηθεί σε αρκετά είδη καρκίνων, συμπεριλαμβανομένου και του Καρκίνου του Μαστού. Ένα πρωτόκολλο Methylation Specific PCR (MSP) σχεδιάστηκε και εφαρμόστηκε σε κλινικά δείγματα Αναρρόφησης δια λεπτής βελόνης (Fine Needle Aspiration Biopsy, FNAB) μαστού, ενός βιολογικού υλικού που έχει ελάχιστα χρησιμοποιηθεί στην βιβλιογραφία, για να προσδιοριστούν τα επίπεδα μεθυλίωσης των υποκινητών των γονιδίων CND2, APC, HIN1 & CDH13 και να εκτιμηθεί το κατά πόσο αυτό το πολυγονιδιακό πάνελ μεθυλίωσης μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως βιοδείκτης για την ανίχνευση του Καρκίνου του Μαστού σε ελληνικό πληθυσμό. Μέθοδοι: Οι 104 συμμετέχοντες υπεβλήθησαν σε FNAB το υλικό της οποίας εκτιμήθηκε κυτταρολογικά για κακοήθεια μαστού ή μη και χρησιμοποιήθηκε για την περαιτέρω επιγενετική ανάλυση. Έγινε απομόνωση του DNA από τα κλινικά δείγματα FNAB μαστού και στη συνέχεια ακολούθησε η μετατροπή του παρουσία όξινου θειώδους νατρίου (bisulfite conversion). Οι αντιδράσεις MSP έγιναν με εκκινητές (primers) ειδικούς είτε για την μεθυλιωμένη είτε για τη μη μεθυλιωμένη κατάσταση για καθένα από τα 4 υπό μελέτη γονίδια. Τα τελικά MSP-προϊόντα αναλύθηκαν σε 2% πήκτωμα αγαρόζης με ηλεκτροφόρηση. Αποτελέσματα: Υπερμεθυλίωση παρατηρήθηκε στο 74%, 69.2%, 59.6% και 63.4% των δειγμάτων για τα γονίδια CND2, HIN1, APC και CDH13 αντιστοίχως. Το γονίδιο CND2 ήταν το πιο συχνά μεθυλιωμένο στα περιστατικά με κυτταρολογική διάγνωση κακοήθειας (90%) και τα γονίδια APC και HIN1 στα περιστατικά διαγνωσμένα ως ύποπτα για κακοήθεια (88.2%). Σημαντική συσχέτιση παρατηρήθηκε μεταξύ της ιστολογικής διάγνωσης και των συχνοτήτων μεθυλίωσης όλων των γονιδίων μελέτης (p-values<0.001). Βρέθηκε ότι ο σχετικός κίνδυνος (Odds Ratio) για κακοήθεια μαστού ήταν 8.267 για το γονίδιο CND2, 5.235 για το γονίδιο APC, 7.852 για το γονίδιο HIN1 and 22.920 για το γονίδιο CDH13, υποδηλώνοντας την θετική συσχέτιση της μεθυλίωσης των 4 γονιδίων με την εμφάνιση κακοήθειας μαστού. Επίσης, υπολογίστηκαν οι διαγνωστικές παράμετροι για κάθε γονίδιο και τα αποτελέσματα δείχνουν ότι ο συνδυασμός των τεσσάρων γονιδίων σε ένα πολυγονιδιακό πάνελ μεθυλίωσης αυξάνει σημαντικά την Ειδικότητα (Specificity) και Θετική Προγνωστική Αξία (Positive Predictive Value) συγκριτικά με την μεθυλίωση οποιουδήποτε μεμονωμένου εκ των τεσσάρων γονιδίων. Συμπεράσματα: Η μελέτη αυτή δείχνει ότι η FNAB μαστού σε συνδυασμό με τα δεδομένα μεθυλίωσης από τα αναρροφημένα κυτταρολογικά υλικά μαστού εμφανίζουν πολλά υποσχόμενα αποτελέσματα όσον αφορά την χρήση τους ως βιοδείκτη για την πρώιμη ανίχνευση του κινδύνου για Καρκίνο του Μαστού σε γυναίκες με ύποπτες αλλοιώσεις μαστού.