Έρευνα και ψηφιακός παραμετρικός σχεδιασμός εργαλείου - tool, μια αμφίδρομη ενεργητική σχέση μεταξύ υλικού, κατασκευής και λογισμικού

Σε αυτή την εργασία θεωρώ ότι η σχέση μεταξύ του σχεδιασμού του λογισμικού (ως προγραμματισμός) σε συνδυασμό με τον σχεδιασμό ευέλικτων παραμετρικών μοντέλων και με τη συμμετοχική, συνδυαστική βοήθεια παρεμφερών βιομηχανιών και τεχνολογιών, μπορεί να φέρει κάτι το εντελώς καινούργιο και πρωτοποριακό. Υπάρχουν συνεχόμενες ενδείξεις ότι παραμετρικά μοντέλα που χρησιμοποιούνται στην πράξη – στον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό - δεν έχουν την ευελιξία αλλαγών στον σχεδιασμό. Όταν ένας σχεδιαστής προσπαθεί να αλλάξει τη γεωμετρία ενός μοντέλου (τροποποιώντας βασικές λειτουργίες και παραμέτρους του μοντέλου) κατά καιρούς καταλήγουν ‘σπάζοντας’ το μοντέλο. Πλανάται ένα δίλημμα στους σχεδιαστές – χρήστη, όπως να περάσει χρόνο δουλεύοντας για την ‘οικοδόμηση’ και την οργάνωση ενός νέου παραμετρικού μοντέλου, ή να εγκαταλείψει τις αλλαγές και να αναθεωρήσει το παλιό πιο ‘παραδοσιακό’ μοντέλο δουλεύοντας όπως έχει μάθει από τα παλιότερα χρόνια. Παρόμοια διλήμματα και προβληματισμοί στην τεχνολογία λογισμικού αναφέρονται μεταξύ της πρακτικής της μηχανικής λογισμικού και την πρακτική της παραμετρικής μοντελοποίησης που έχουν άμεση συνέπεια με την αρχιτεκτονική διαδικασία γενικότερα. Στην παρούσα έρευνα, παρουσιάζεται μια μεθοδολογία σχετικά με το πώς η μηχανική λογισμικού (software engineering) και ο υπολογιστικός σχεδιασμός μπορεί να ενημερώσει άμεσα την παραμετρική μοντελοποίηση με έναν ευέλικτο αυτοματοποιημένο τρόπο. Ερευνώντας τις κύριες πτυχές της δομής της μηχανικής λογισμικού, όπως γλώσσες δομημένου προγραμματισμού, υπολογιστική νοημοσύνη, παραμετρικά προγράμματα, βιομηχανίες Β.Ι.Μ., A.E.C. και διαδραστικές online νέες τεχνολογίες σχεδιασμού, αναλύεται η συμβολή τους αλλά και η πιθανή συνδεσιμότητά τους, στον γενικότερο αρχιτεκτονικό και κατασκευαστικό σχεδιασμό. Με τον τρόπο αυτό, λειτουργώντας συνδυαστικά και συνεργατικά, θα δημιουργηθεί μια νέα παραμετρική μέθοδος μοντελοποίησης. Η συμβολή αυτής της έρευνας είναι να δείξει ότι στον υπολογιστικό σχεδιασμό υπάρχουν συνδέσεις μεταξύ της πρακτικής της μηχανικής λογισμικού και της πρακτικής της παραμετρικής μοντελοποίησης για την πραγματοποίηση αρχιτεκτονικών οικοδομικών λύσεων. Τέλος γίνεται φανερό, πως η παραμετρική μοντελοποίηση και η πρακτική της, με τα νέα τεχνολογικά μέσα και ο προγραμματισμός ειδικών εντολών είναι αλληλένδετα μεταξύ τους. Ένα εύρημα που έχει συνέπειες σε όλους τους μηχανικούς επιστημονικούς κλάδους αλλά και στη βιομηχανία παγκοσμίως. Για τη διερεύνηση της ομαλής λειτουργίας αυτής της υπόθεσης, γίνεται μια διεξοδική ανάλυση των όρων αλλά και εντοπισμού των ουσιωδών λειτουργιών πάνω στον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό και στη συμβολή τους πάνω στην αυτοματοποίηση εργαλείων για τη διευκόλυνση των χρηστών σχεδιαστών. Η λεπτομερείς ανάλυση των αρχιτεκτονικών προγραμμάτων που κυριαρχούν σήμερα, η έρευνα πάνω στην εισαγωγή και εξαγωγή των διαθέσιμων τύπων αρχείων σε συνδυασμό με ανοιχτού κώδικα εργαλεία και βάσεων δεδομένων για τη διαχείριση των δεδομένων, συνεισφέρουν στο ότι η διατριβή αυτή εισάγει νέα δεδομένα στον χώρο του ηλεκτρονικού σχεδιασμού. Επιπλέον, σύμφωνα με τα παραπάνω, βγαίνουν συμπεράσματα προϋποθέσεων σχεδιασμού - προγραμματισμού και ποιότητας λογισμικού. Αυτή η διατριβή, θα μπορούσε επίσης να είναι χρήσιμη για τους μελλοντικούς ερευνητές –όχι μόνο αρχιτέκτονες, βιομηχανικούς σχεδιαστές, πολιτικούς μηχανικούς, αλλά από προγραμματιστές μέχρι και μαθηματικούς) οι οποίοι είναι πρόθυμοι να κατανοήσουν την χρήση των εργαλείων από όλες τις φάσεις της διαδικασίας του ψηφιακού σχεδιασμού και να εμβαθύνουν σε παραμετρικά γεωμετρικά θέματα που σχετίζονται με τον σχεδιασμό γενικότερα.