Πολλαπλασιασμός των ειδών Juniperus oxycedrus και Juniperus phoenicea

Στην παρούσα διδακτορική διατριβή μελετήθηκε ο εγγενής και ο βλαστικός πολλαπλασιασμός (κλαδομοσχεύματα) των ειδών Junirerus oxycedrus και Juniperus phoenicea. Τα είδη αυτά παρουσιάζουν έντονο οικολογικό ενδιαφέρον στις περιοχές της Μεσογείου, καθώς συχνά είναι τα μόνα είδη που μπορούν και επιβιώνουν κάτω από εξαιρετικά δυσμενείς συνθήκες. Οι σχηματισμοί με αρκεύθους αποτελούν πολύτιμο ενδιαίτημα για είδη πανίδας και χλωρίδας και διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην προστασία του σταθμού, όπου αναπτύσσονται, από τη διάβρωση και την υποβάθμιση. Για το λόγο αυτό οι δενδρώδεις θαμνώνες με αρκεύθους αποτελούν οικότοπο που περιλαμβάνεται στην Ευρωπαϊκή Οδηγία 92/43. Ο τύπος οικοτόπου είναι ο 5210: «Δενδρώδεις θαμνώνες με Juniperus spp». Επίσης, παρουσιάζουν και εμπορικό ενδιαφέρον λόγω των ποικίλων χρήσεων τους. Μελετήθηκε η φυτρωτικότητα των σπόρων των δύο ειδών με την επίδραση της θερμοκρασίας φύτρωσης, της στρωμάτωσης, του χημικού σκαριφαρίσματος (H2SO4), του μηχανικού σκαριφαρίσματος και του γιββεριλλικού οξέος (GA3). Στον βλαστικό πολλαπλασιασμό μελετήθηκε η ριζοβολία των μοσχευμάτων των δύο ειδών με την επίδραση της εποχής κοπής των μοσχευμάτων και των διαφορετικών συγκεντρώσεων του φυτικού ρυθμιστή Κ-ΙΒΑ (3000, 6000 και 12000 ppm) σε δύο συστήματα ριζοβολίας (υδρονέφωση και ομίχλη). Επίσης, μελετήθηκε πώς οι παραπάνω παράγοντες επηρεάζουν τον αριθμό και το μήκος των ριζών των ριζοβολημένων μοσχευμάτων. Επιπλέον, εξετάστηκε η επίδραση στη ριζοβολία των μοσχευμάτων του γενοτύπου, της θέσης των μοσχευμάτων στο μητρικό φυτό, της εφαρμογής φυτικού ρυθμιστή ΙΒΑ, των διαφορετικών υποστρωμάτων ριζοβολίας και των διαφορετικών τραυματισμών στη βάση των μοσχευμάτων, σε σύστημα υδρονέφωσης. Τα αποτελέσματα των πειραμάτων φυτρωτικότητας έδειξαν δυσκολίες στη φύτρωση των σπόρων των J. phoenicea και J. oxycedrus. Μόνο ελάχιστοι σπόροι κατάφεραν να φυτρώσουν και στα δύο είδη.Τα αποτελέσματα των πειραμάτων για τη ριζοβολία των μοσχευμάτων έδειξαν ότι η επίδραση της εποχής λήψης των μοσχευμάτων και των διαφορετικών συγκεντρώσεων του φυτικού ρυθμιστή Κ-ΙΒΑ παίζουν σημαντικό ρόλο στη ριζοβολία. Επιπρόσθετα, έδειξαν ότι το καλύτερο σύστημα ριζοβολίας είναι αυτό της υδρονέφωσης και στα δύο είδη. Η εποχή λήψης των μοσχευμάτων έπαιξε σημαντικό ρόλο στον αριθμό των ριζών και στο μήκος των ριζών και στα δύο είδη, ενώ η εφαρμογή του φυτικού ρυθμιστή K-IBA έπαιξε σημαντικό ρόλο μόνο σε μοσχεύματα του είδους J. phoenicea. Στο είδος J. phoenicea διαπιστώθηκαν και διαφορές στην ικανότητα ριζοβολίας μεταξύ διαφορετικών γενοτύπων. Βέλτιστη ριζοβολία μοσχευμάτων του είδους J. phoenicea επιτεύχθηκε όταν η λήψη μοσχευμάτων έγινε την περίοδο του χειμώνα και τα μοσχεύματα μεταχειρίστηκαν με διάλυμα K-IBA συγκέντρωσης 6000 ppm. Όσον αφορά το J. oxycedrus ο καλύτερος συνδυασμός για τη βέλτιστη ριζοβολία μοσχευμάτων είναι η λήψη τους την περίοδο του χειμώνα και ο χειρισμός τους με διάλυμα K-IBA συγκέντρωσης 12000 ppm.