Ο θεσμός της ιεροσύνης στην Παλαιά Διαθήκη

Σκοπός της διατριβής είναι η μελέτη του θεσμού της ιεροσύνης στον βιβλικό Ισραήλ με βάση τα κείμενα της Παλαιάς Διαθήκης. Η διαπραγμάτευση του θέματος πραγματοποιείται σε τρία μέρη. Στο Α′ μέρος εξετάζεται το ιερατείο στους λαούς της Αρχαίας Εγγύς Ανατολής, στους Σουμέριους, Ασσύριους-Βαβυλώνιους, στη Χαναάν, τους Χετταίους και την αρχαία Αίγυπτο. Στο ε-ξωβιβλικό περιβάλλον παρατηρείται η συμμετοχή του βασιλιά στο ιερατείο, η διάρθρωση του ιερατείου σε ανώτερο και κατώτερο κλήρο καθώς επίσης και τα καθήκοντα και οι υποχρεώσεις των ιερέων στη λατρεία και στο ναό. Στο Β′ μέρος εξετάζεται η πορεία της ιεροσύνης από την πρώιμη περίοδο της ιστο-ρίας του Ισραήλ έως και το τέλος της προαιχμαλωσιακής περιόδου. Αναλύο-νται ο Μωυσής, ο Σαδώκ, ο ιερέας Ηλί, οι Λευίτες καθώς επίσης και η θρη-σκευτική μεταρρύθμιση του Ιωσία. Στο Γ′ μέρος εξετάζεται η πορεία της εξέ-λιξης του ιερατείου μετά την περίοδο της αιχμαλωσίας, έως και την ελληνι-στική περίοδο, σύμφωνα με τα βιβλία του προφήτη Ιεζεκιήλ, του Χρονικο-γράφου, του Ιερατικού Κώδικα και των βιβλίων των Μακκαβαίων. Υπάρχουν αναφορές για τον Ααρών, καθώς και για τη διάρθρωση και τα καθήκοντα των ιερέων κατά τη μεταιχμαλωσιακή περίοδο. Εξετάζεται επίσης το καθεστώς των αρχιερέων και των Λευιτών στη θέση της λατρείας και του ιερατείου.