Ανία και απελπισία στη φιλοσοφία του Κίρκεγκωρ ως προϋποθέσεις ψυχαγωγίας και θεάματος στον μεταμοντέρνο κόσμο

Ο Κίρκεγκωρ πραγματεύεται τις έννοιες της ανίας, της αγωνίας και της απελπισίας, εκφρασμένες ως μορφές της ψυχικής ασθένειας προς θάνατο. Ο άνθρωπος που νιώθει απελπισία, απελπίζεται για τον εαυτό του και η υπέρβαση της αγωνίας και της απόγνωσής του επέρχεται μόνο μέσα από την πίστη του. Ο άνθρωπος εστιάζει στο φαίνεσθαι και στην εικόνα και ζει σε μια αντανακλαστική εποχή ψευδαισθήσεων. Η χειραγώγηση της κοινής γνώμης και ο κίνδυνος απόκρυψης της πραγματικότητας επηρεάζονται από τη δύναμη του Τύπου, αλλά και από την αυξανόμενη εμβέλεια της τηλεόρασης. Η αποξένωση και η ανία που προκαλεί η πληροφόρηση στη σύγχρονη κοινωνία οφείλονται στην ανικανότητα του κοινού να τις αναγνωρίσει. Η αλλοτρίωση της ύπαρξης πηγάζει από την αλλοτρίωση της σχέσεώς της με τον Θεό. Απαιτείται να πραγματοποιηθεί από την ύπαρξη ένα ποιοτικό άλμα αιφνιδίως, έτσι ώστε να υπερβεί το Εγώ της μέσω της πίστεως. Μόνο μέσα από την αυταπάρνηση και την αγάπη μπορεί να διαφύγει από την παθητική υποδούλωση. Η Ορθόδοξη Επικοινωνιακή Θεολογία είναι ο δίαυλος για να οδηγηθεί η ύπαρξη από το θέαμα στην υπέρβαση. Μόνο ο Θεός και η κοινωνία της αγάπης Του μπορούν να σώσουν ολοκληρωτικά την αλλοτριωμένη ύπαρξη.