Η ανοιχτή μέθοδος συντονισμού

Στόχος της παρούσας μελέτης είναι ανάλυση της Ανοιχτής Μεθόδου Συντονισμού και η σχέση της με την Κοινοτική Μέθοδο ως προς την επίτευξη της Ευρωπαϊκής Περιφερειακής Ολοκλήρωσης. Το βασικό υπό εξέταση ερώτημα αφορά στο αν η Ανοιχτή Μέθοδος Συντονισμού αποτελεί διακυβερνητικό μηχανισμό ο οποίος προωθεί την περιφερειακή ολοκλήρωση της Ένωσης. Προηγουμένως όμως, για να μας επιτραπεί να διερευνήσουμε σε βάθος τη μέθοδο, θα προβούμε στην αρχική οριοθέτηση της έννοιας του περιφερειακού οργανισμού καθώς και στην περιγραφή των λόγων για τους οποίους ιδρύεται, τον ρόλο που οι περιφερειακοί οργανισμοί διαδραματίζουν, ο κάθε ένας στο δικό του πεδίο εφαρμογής, δημιουργώντας ή διεκδικώντας πολιτικές και στρατηγικές ανάπτυξης σε πολλαπλά πεδία πολιτικής επηρεάζοντας την εξέλιξη της κοινωνίας και των θεσμών της. Συμπληρωματικά, λόγω της πολυπλοκότητας των περιφερειακών οργανισμών και του ρόλου τους, θα αναπτυχθούν θεωρίες οι οποίες τους επεξηγούν και τους ανακηρύσσουν ως βασικούς συντελεστές στην παγκόσμια τάξη πραγμάτων, θεωρίες όπως η νεοθεσμική, η πολυεπίπεδη διακυβέρνηση, και θα διευκρινιστεί η συμπληρωματικότητα όρων όπως κρατική κυριαρχία και διακυβέρνηση. Στη συνέχεια η μελέτη εμβαθύνει στην ακολουθούμενη στρατηγική και στόχευση καθώς και στη δημιουργία μηχανισμών και εργαλείων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτά αναπτύσσονται είτε για να ξεπεραστεί ένα εμπόδιο είτε για να προληφθεί η εμφάνισή του ή και για να διευκολυνθεί η χάραξη πολιτικής, η στρατηγική στόχευση καθώς και η δημιουργία σχέσεων και δικτύων, με στόχο την ένταση της ολοκλήρωσης. Συγκεκριμένα, αφορά στην πολιτική ολοκλήρωση η οποία συνεπάγεται την ανάληψη σκόπιμων ενεργειών από τις κυβερνήσεις ώστε να υπερβούν την εθνική πολιτική μεταχείριση και να επιδιώξουν την μείωση της επίδρασης των κανονιστικών καθεστώτων μέσω του συντονισμού, της εναρμόνισης ή της αμοιβαίας αναγνώρισης των εθνικών πολιτικών και των μηχανισμών επιβολής. Υπό το πρίσμα αυτό, παρουσιάζεται η Κοινοτική Μέθοδος, η οποία προωθεί την ολοκλήρωση μέσω των κανόνων δικαίου, και εξετάζεται η αποτελεσματικότητα της Ανοιχτής Μεθόδου ως μορφή διαμόρφωσης διακυβερνητικής πολιτικής μη δεσμευτικού χαρακτήρα. Τέλος, μετά τη συγκριτική τους ανάλυση, διερευνάται η χρήση της Ανοιχτής Μεθόδου στην περίπτωση της Εκπαιδευτικής πολιτικής και Κατάρτισης.