Επίπεδο εργοποίησης συγκεκριμένων μυϊκών ομάδων των κάτω άκρων σε δρόμους με κλίση του εδάφους σε σχέση με τον επίπεδο δρόμο και βελτίωση της αθλητικής απόδοσης σε δρόμους αντοχής στο βουνό

Σκοπός της συγκεκριμένης μελέτης ήταν να αξιολογήσει αν η ηλεκτρομυογραφική δραστηριότητα των μυών των κάτω άκρων – ορθός μηριαίος, έσω πλατύς μυς, δικέφαλος μηριαίος, γαστροκνήμιος – κατά τη διάρκεια του τρεξίματος επηρεάζεται από το περιβάλλον τρεξίματος και από τις διαφορετικές κλίσεις του εδάφους. Τα δεδομένα αυτής της μελέτης θα μπορούσαν να είναι χρήσιμα για συγκεκριμένα προγράμματα προπόνησης που υιοθετούνται από δρομείς διαφορετικών στυλ (δρομείς βουνού, δρομείς σταδίου, δρομείς επί δημοσίας οδού). Δέκα άνδρες ερασιτέχνες δρομείς συμμετείχαν στη συγκεκριμένη μελέτη. Κάθε συμμετέχοντας αξιολογήθηκε σε δύο διαφορετικές συνθήκες τρεξίματος, τρέξιμο στο διάδρομο και τρέξιμο στο εξωτερικό περιβάλλον, το οποίο αποτελούνταν από τρέξιμο σε μια απόσταση 20 μέτρων με μια ταχύτητα 11±1km/h σε 5 διαφορετικές κλίσεις -8%, -4%, 0%, 4%, 8%, με τυχαία σειρά. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι κατά το τρέξιμο στο εξωτερικό περιβάλλον η ηλεκτρομυογραφική δραστηριότητα των μυών των κάτω άκρων ήταν 16,54% υψηλότερη σε σχέση με το τρέξιμο πάνω στον διάδρομο. Το τρέξιμο επάνω στον διάδρομο χαρακτηρίζεται από μειωμένο μεταβολικό κόστος το οποίο σχετίζεται με μικρότερες απαιτήσεις μυϊκής ενεργοποίησης. Οι διαφορετικές κλίσεις του εδάφους επίσης επηρέασαν τη μυϊκή δραστηριότητα. Κατά το τρέξιμο σε ανηφορική κλίση, η μυϊκή ενεργοποίηση των κάτω άκρων ήταν σημαντικά υψηλότερη συγκριτικά με το τρέξιμο τόσο σε οριζόντιο επίπεδο όσο και σε έδαφος με αρνητική κλίση ανεξάρτητα από το περιβάλλον τρεξίματος. Ωστόσο κατά το τρέξιμο στο διάδρομο, η αρνητική κλίση του εδάφους βρέθηκε να σχετίζεται με σημαντικά μεγαλύτερη μυϊκή ενεργοποίηση συγκριτικά με το τρέξιμο σε οριζόντιο επίπεδο. Το τρέξιμο στο διάδρομο, λόγω της χαμηλότερης ενεργοποίησης των μυών των κάτω άκρων, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως θεραπευτικό και αποκαταστατικό εργαλείο για όσους αντιμετωπίζουν μυοσκελετικά προβλήματα καθώς εξασφαλίζει μικρότερη ενεργοποίηση των μυών των κάτω άκρων. Επίσης με τους διαδρόμους θετικής πίεσης εξασφαλίζεται ακόμη μεγαλύτερη ασφάλεια καθώς μπορεί να ρυθμιστεί το ποσοστό του σωματικού βάρους που συμμετέχει στην κίνηση.