Δημόσια αρχαιολογία και δημόσια σύγχρονη τέχνη

Η πρόσληψη της ιστορικής και κοινωνικό-πολιτισμικής αξίας ενός αρχαιολογικού χώρου είναι μια διαδικασία ατομικής ερμηνείας, η οποία δημιουργείται από τη διάδραση της αισθητικής αντίληψης με τον δομημένο χώρο. Παρόλο αυτά συχνά, λόγω της χωρικής αποστασιοποίησης του αρχαιολογικού χώρου και του «μουσειακού» του κυρίως χαρακτήρα, εκείνο που δημιουργείται στον επισκέπτη είναι, μια μονομερής και επίλεκτη οπτική και αντίληψη του «εσωτερικού» του περιεχομένου. Αυτή η θεώρηση των αρχαιολογικών χώρων περιγράφει κατ’ ουσία, την αδυναμία ουσιαστικής αναμετάδοσης της αρχαιολογικής και ιστορικής πληροφορίας, οδηγώντας στην πρόσληψή τους ως αδιάφορα και στατικά αντικείμενα του βλέμματος. Επομένως, η ανάγνωση ενός αρχαιολογικού χώρου, ο οποίος μέχρι τώρα δεν αποδίδει πάντα νόημα σε κάθε πιθανή θέαση, αλλά εκλαμβάνεται περισσότερο ως ένας στείρος θεσμικός χώρος ή ως ένας απλός χώρος έκθεσης και αποθήκευσης ευρημάτων, μας δίνει την αφορμή να αναζητήσουμε εναλλακτικούς τρόπους στην πολιτιστική διαχείριση, προκειμένου να ανατραπεί η παραπάνω θεώρηση. Σκοπός της παρούσας διδακτορικής διατριβής είναι να παρουσιάσει πως, η δημόσια σύγχρονη τέχνη επηρεάζει, διαμορφώνει και καθορίζει τις στάσεις και τις απόψεις των ειδικών και του κοινού σχετικά με την διαχείριση και την πρόσληψη του αρχαιολογικού χώρου αλλά και σε πιο βαθμό μπορεί, ο σύγχρονος χαρακτήρας της να συνδεθεί βιωματικά με το κοινό των αρχαιολογικών χώρων δημιουργώντας ισχυρούς κοινωνικούς και πολιτισμικούς δεσμούς.