Επίδραση της δεξμεδετομιδίνης στο κυκλοφορικό σύστημα υπό συνθήκες σήψης

Σκοπός. Η παρούσα πειραματική τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη μελέτη σχεδιάστηκε για να αξιολογήσει τα συστηματικά και περιφερικά κυκλοφορικά αποτελέσματα της δεξμεδετομιδίνης σε μοντέλα υγιούς και σηπτικούς χοίρων. Το ερευνητικό ερώτημα της μελέτης ήταν ότι η δεξμεδετομιδίνη μπορεί να προσφέρει αιμοδυναμική σταθερότητα κατά τη διάρκεια της σήψης. ΜέθοδοςΗ μελέτη περιελάμβανε 32 άρρενες χοίροι που διαχωρίστηκαν σε 4 ομάδες: ομάδα Α χωρίς καμία παρέμβαση, ομάδα Β που έλαβε δεξμεδετομιδίνη σε δόση 0,8 μg/kg, ομάδα Γ όπου η σήψη προκλήθηκε από την ενδοφλέβια χορήγηση ενδοτοξίνης Escherichia coli και ομάδα Δ όπου η σήψη επιτεύχθηκε με ταυτόχρονη χορήγηση της δεξμεδετομιδίνης, όπως στην ομάδα Β. Κατά τη διάρκεια του πειράματος καταγράφηκαν οι μεταβολές στον καρδιακό ρυθμό, τη μέση αρτηριακή πίεση, την κεντρική φλεβική πίεση, τις πιέσεις της πνευμονικής αρτηρίας, την πίεση απόφραξης της πνευμονικής αρτηρίας και την καρδιακή παροχή, την πνευμονική αγγειακή αντίσταση και τον κορεσμό του κεντρικού φλεβικού οξυγόνου. Αποτελέσματα. Ο καρδιακός ρυθμός μειώθηκε προκαλώντας ευεργετικό αποτέλεσμα, ενώ η μείωση της μέσης αρτηριακής πίεσης παρατηρήθηκε μετά τη χορήγηση της δεξμεδετομιδίνης στα σηπτικά πειραματόζωα. Επιπλέον, η κεντρική φλεβική πίεση ήταν σταθερή στα σηπτικά πειραματόζωα μετά από έγχυση δεξμεδετομιδίνης. Η κατάσταση της σήψης έδειξε δραματικά αυξημένους δείκτες πνευμονικής λειτουργίας, αλλά η δράση της δεξμεδετομιδίνης πέτυχε να βελτιώσει αυτή την επίδραση. Η σημαντική μείωση που μετρήθηκε στον κεντρικό φλεβικό κορεσμό οξυγόνου και στις δύο ομάδες της σήψης αντανακλούσε τη μειωμένη διάχυση ιστών που λαμβάνει χώρα στο τέλος της πρώιμης σήψης. Συμπεράσματα. Τα ευρήματά μας υποστηρίζουν την υπόθεση ότι η δεξμεδετομιδίνη έχει ωφέλιμες επιδράσεις στον καρδιακό ρυθμό και την πνευμονική αρτηριακή πίεση, ενώ η μείωση της συστηματικής αρτηριακής πίεσης συμβαίνει σε αποδεκτά επίπεδα.