Η επίδραση της άσκησης στην ενεργειακή δαπάνη ηρεμίας στον λιπώδη ιστό και στη ψυχοσωματική κατάσταση σε έγκυες με σακχαρώδη διαβήτη της κύησης

Σκοπός της διατριβής ήταν η διερεύνηση της επίδρασης της άσκησης στην ενεργειακή δαπάνη ηρεμίας, στο λιπώδη ιστό και στα ψυχοσωματικά χαρακτηριστικά σε έγκυες με ΣΔΚ που ασκούνται συστηματικά συγκριτικά με αυτές που λαμβάνουν μόνο συμβουλευτική υποστήριξη. Σχεδιάστηκε μία παρεμβατική, μη τυχαιοποιημένη και μη τυφλοποιημένη μελέτη (interventional, non-randomized, open-label study). Στη μελέτη εντάχθηκαν 43 έγκυες με διάγνωση ΣΔΚ. Δημιουργήθηκαν συνολικά τρείς (3) ομάδες: Συμβουλευτική (n=17), Συστηματική βάδιση (n=14) και Συστηματική άσκηση (n=12). Η ομάδα της Συμβουλευτικής είχε συνήθη φυσική δραστηριότητα, χωρίς να συμμετέχει σε τακτικό πρόγραμμα άσκησης. Αντίθετα, η ομάδα της Συστηματικής βάδισης ακολούθησε πρόγραμμα βάδισης, διάρκειας 7 - 10 εβδομάδων, με ένταση στο 60 - 70% της μέγιστης καρδιακής συχνότητας, διάρκειας 30 - 50min, και συχνότητας 3 φορές / εβδομάδα, με τη χρήση βηματομετρητών και GPS με καρδιοσυχνόμετρο. Τέλος, η ομάδα της Συστηματικής άσκησης ακολούθησε δομημένο πρόγραμμα άσκησης, διάρκειας 7 - 10 εβδομάδων, με συνδυασμό αερόβιας άσκησης και μυϊκής ενδυνάμωσης, σε διαλειμματική μορφή, 3 φορές / εβδομάδα. Οι ερευνητικές παράμετροι διερευνήθηκαν στις παραπάνω ομάδες μέσω της αξιολόγησης του μεταβολισμού ηρεμίας (RMR), της υπομέγιστης δοκιμασίας κόπωσης, της λιπομέτρησης με τη χρήση δερματοπτυχομέτρου και της συμπλήρωσης ερωτηματολογίων. Οι μετρήσεις πραγματοποιήθηκαν μεταξύ της 27ης και της 38ης εβδομάδας της κύησης πριν και μετά την παρέμβαση. Κατά την στατιστική ανάλυση όταν μελετήθηκε η διαφορά της μεταβολής κατά ζεύγη προέκυψε διαφορά στην ενεργειακή δαπάνη ηρεμίας (REE) στις ομάδες της συστηματικής βάδισης (p=0,001) και της συστηματικής άσκησης (p=0,002). Διαπιστώθηκε αύξηση των μονάδων ινσουλίνης για την ομάδα της Συμβουλευτικής (p=0,023), αλλά όχι για τις ομάδες της Συστηματική βάδισης ή της Συστηματικής άσκησης. Η διαφορά στις μονάδες ινσουλίνης πριν-μετά την παρέμβαση ήταν 50% χαμηλότερη για την ομάδα της Συστηματικής άσκησης. Όσον αφορά την αξιολόγηση του ποσοστού λίπους, δεν παρατηρήθηκε διαφορά (p=0,559). Τέλος, η ψυχολογική κατάσταση των εγκύων αξιολογήθηκε με την συμπλήρωση των ερωτηματολογίων. Όσον αφορά την αξιολόγηση της βίωσης θετικών και αρνητικών συναισθημάτων, παρατηρήθηκε διαφορά στις παραμέτρους: «Λύπη», (ομάδα Συμβουλευτικής, p=0,018), «Εχθρότητα» (ομάδα Συστηματικής βάδισης, p=0,034) και «Συγκέντρωση» (ομάδα Συστηματικής άσκησης, p=0,027). Τέλος, σχετικά με την αξιολόγηση της σωματικής αυτοαντίληψης διαπιστώθηκε διαφορά στις παραμέτρους «Υγεία» (ομάδα Συστηματικής βάδισης, p=0,046), «Αθλητικός ανταγωνισμός» (ομάδα Συμβουλευτικής, p=0,011), «Γενική Αντίληψη Σώματος» (ομάδα Συστηματικής βάδισης, p=0,014) και «Αυτοεκτίμηση» (κάθε μία από τις τρεις ομάδες, p=0,001).Συμπερασματικά, η αερόβια ή μικτής μορφής άσκηση 3 φορές / εβδομάδα με διάρκεια 30 – 45 min και ένταση μεταξύ 60% - 70% της μέσης καρδιακής συχνότητας δημιουργεί θετικές μεταβολές τόσο στο θεραπευτικό πλάνο όσο και στην καλύτερη ψυχολογική κατάσταση εγκύων με ΣΔΚ.