
Η οξεία βλάβη του ενδοθηλίου των φλεβικών μοσχευμάτων που προκαλείται από τη χορήγηση ορθοδρομικής καρδιοπληγίας δια αυτών σε επεμβάσεις αορτοστεφανιαίας παράκαμψης
Author(s) -
Ιωάννης Κούκης
Publication year - 2021
Language(s) - English
Resource type - Dissertations/theses
DOI - 10.12681/eadd/46269
Subject(s) - wilcoxon signed rank test , medicine , mann–whitney u test
ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Η χορήγηση διαλύματος καρδιοπροστασίας δια των φλεβικών μοσχευμάτων κατά τη διάρκεια της επέμβασης Αορτοστεφανιαίας παράκαμψης αποτελεί συνήθη πρακτική. Ωστόσο, το καρδιοπληγικό διάλυμα είναι πιθανό να προκαλέσει βλάβη στο ενδοθήλιο του φλεβικού μοσχεύματος και με τον τρόπο αυτό να συμβάλλει στην αθηρωματική νόσο των φλεβικών μοσχευμάτων. Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η εκτίμηση της πιθανής επίδρασης του καρδιοπληγικού διαλύματος στο ενδοθήλιο του φλεβικού μοσχεύματος. ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: 52 ασθενείς, 16 γυναίκες και 36 άνδρες, ηλικίας 68±8.5 ετών, υποβλήθηκαν σε επέμβαση Αορτοστεφανιαίας παράκαμψης με χρήση τουλάχιστον ενός φλεβικού μοσχεύματος και εντάχθηκαν στη μελέτη. Ελήφθησαν τμήματα μείζονος σαφηνούς φλέβας πριν και μετά από τη χορήγηση ορθόδρομης καρδιοπληγίας διά αυτών. Τα τμήματα αυτά εξετάσθηκαν παθολογοανατομικά με ανοσοϊστοχημική χρώση και το δείκτη CD 34. Ακολούθως εκτιμήθηκε η ενδοθηλιακή βλάβη καθώς και το μήκος τόσο των τμημάτων που δεν εκτέθηκαν στο καρδιοπληγικό διάλυμα, όσο και αυτών από τα οποία διήλθε καρδιοπληγία κατά τη διάρκεια της επέμβασης. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η ενδοθηλιακή βλάβη των δειγμάτων των φλεβών φαίνεται να ήταν σημαντικά αυξημένη μετά από έκθεση στο καρδιοπληγικό διάλυμα, τόσο στους άρρενες όσο και στους θήλεις ασθενείς (P from Wilcoxon tests <0.001 και για τα δύο φύλα). Η αύξηση του μήκους του δείγματος του φλεβικού μοσχεύματος ήταν επίσης σημαντική για την εξαγωγή των αποτελεσμάτων (P from Wilcoxon test <0.001 για τους άνδρες και P=0.001 για τις γυναίκες). ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η ορθόδρομη καρδιοπληγία που χορηγείται διά των φλεβικών μοσχευμάτων προκαλεί σημαντική βλάβη στο φλεβικό ενδοθήλιο. Αυτό μπορεί να έχει αρνητική επίδραση στην απώτερη βατότητα των φλεβικών μοσχευμάτων.