Collective identification among the internally displaced persons in the Bosnian town of Bijeljina

Η μελέτη εξετάζει την αλληλεξάρτηση μεταξύ της κοινωνικής ταυτότητας και της βίαιης εκτόπισης των ατόμων και διερευνά το ερώτημα πώς ο πόλεμος και η εμπειρία της βίαιης μετακίνησης επηρέασαν τη διαδικασία ταυτοποίησης των εσωτερικά εκτοπισμένων ή την αίσθηση ένταξης και συμμετοχής τους. Ένα σημαντικό χαρακτηριστικό των υποκειμένων αυτής της μελέτης είναι ότι έχουν επαναγκατασταθεί, πράγμα που σημαίνει ότι είναι πρώην εσωτερικά εκτοπισμένοι που δεν ήθελαν να επιστρέψουν στους προπολεμικούς τόπους διαμονής τους μετά τον πόλεμο, αλλά αποφάσισαν να επαναεγκατασταθούν. Το ενδιαφέρον της μελέτης έγκειται επίσης στο ερώτημα ποιοι ήταν οι λόγοι πίσω από την απόφαση αυτής της ομάδας (-ων) να επανεγκατασταθούν. Η μελέτη αποσκοπούσε στην αμφισβήτηση της γενικής υπόθεσης ότι η απόφαση επανεγκατάστασης των εκτοπισθέντων στο εσωτερικό της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης μπορούσε να δει μόνο μέσα από το πρίσμα των εθνοτικών τους αναγνωρίσεων και των εθνικών τους δεσμεύσεων. Επίσης, είχε ως στόχο να δείξει ότι η κοινή εθνική ταυτότητα μεταξύ ντόπιων και νεοφερμένων στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη δεν μειώνει τη σημασία των αντιληπτών πολιτισμικών διαφορών μεταξύ αυτών των δύο ομάδων. Με άλλα λόγια, η διατριβή αποσκοπούσε να αμφισβητήσει τις αφηγήσεις της άνευ όρων ενότητας και της πολιτισμικής ομοιογένειας μέσα σε μια συγκεκριμένη εθνοτική ομάδα, οι οποίες συχνά τονίστηκαν στη μεταπολεμική ρητορεία των εθνο-εθνικών πολιτικών ελίτ στη Βοσνία και Ερζεγοβίνη. Τέλος, η μελέτη σκοπεύει να διερευνήσει την εκδοχή ότι οι εθνικές ομάδες και οι κατηγορίες στη Βοσνία και Ερζεγοβίνη, παρόλο που είναι πολύ πρόσφατες και επιρρεάζουν, δεν είναι εξίσου σταθερές, σταθερές και συναφείς σε όλες τις πτυχές της κοινωνικής ζωής, όπως συνήθως τονίζεται και δίνεται έμφαση. Έτσι, παρόλο που οι εθνικές ταυτότητες είναι αδύνατο να διαχωριστούν από τα θέματα του πολέμου και των βίαιων εκτοπισμών στη Βοσνία και Ερζεγοβίνη και αυτή η διατριβή συζητά επίσης αυτά τα ζητήματα, προσπαθεί ωστόσο να επισημάνει ότι οι άνθρωποι στη μεταπολεμική Βοσνία και Ερζεγοβίνη διαθέτουν μια ποικιλία διαφορετικών ταυτοτήτων ότι, μέσα σε συγκεκριμένους κοινωνικούς χώρους και υπό συγκεκριμένες κοινωνικές συνθήκες, μπορεί να έχει σημασία περισσότερο από την αίσθηση της εθνικής τους ανικανότητας.