Η ψυχολογία της εγκατάλειψης στην επιστολογραφία του Οβιδίου

Η θεωρία των Ενεργών Μοντέλων Δεσμού υποστηρίζει, ότι ο άνθρωπος έχει τη φυσική τάση να είναι κοντά σε άτομα, που του παρέχουν ασφάλεια, όταν ο ίδιος το έχει ανάγκη. Οι εμπειρίες του κάθε ατόμου με τους γονείς του, κατά τη βρεφική και παιδική ηλικία, προσδιορίζουν και το είδος των σχέσεών του στην ενήλικη ζωή του. Η φυσική και η συναισθηματική εγγύτητα, όπως και η παραμέληση, η κακοποίηση ή η εγκατάλειψη των παιδιών από τους γονείς, καθορίζει, το πώς αντιλαμβάνονται τον κόσμο και τον εαυτό τους. Οι μελέτες για τους τύπους δεσμού δείχνουν, ότι τα άτομα, τα οποία έχουν λάβει αγάπη, υποστήριξη και εμπιστοσύνη από τα σημαντικά πρόσωπα της ζωής τους, διαθέτουν μία σταθερή αίσθηση αυτοεκτίμησης καθώς επίσης και τις κατάλληλες στρατηγικές αντιμετώπισης των καταστάσεων άγχους. Αντίθετα, άτομα με ανασφαλή τύπο δεσμού έχουν την τάση να συντηρούν τα αρνητικά συναισθήματα, τα οποία οδηγούν σε μη λειτουργικές συμπεριφορές και αντιδράσεις. Η φιλοσοφία της θεωρίας των Ενεργών Μοντέλων Δεσμού συναντάται στην ποίηση, στη λογοτεχνία και στο θέατρο και αποτελεί βασικό συστατικό των αντιδράσεων και γενικότερα της συμπεριφοράς των προσώπων.Οι Ηρωίδες του Οβιδίου καθώς και τα έργα των μεγάλων τραγικών ποιητών, του Ευριπίδη και του Σαίξπηρ, καταδεικνύουν διαχρονικά την ανάγκη του ανθρώπου για συναισθηματική εγγύτητα τόσο με τα σημαντικά πρόσωπα όσο και με τον ίδιο του τον εαυτό.