Τα εκκλησιαστικά γεγονότα του 1974

Στήν διδακτορική διατριβή μου καί ὑπό τόν τίτλο «Τά Ἐκκλησιαστικά γεγονότα τοῦ 1974. Ἡ περίπτωση τῆς Μητροπόλεως Λαρίσης καί Τυρνάβου», ἀναπτύσσεται τό ἱστορικό πλαίσιο μέσα στό ὁποῖο δημιουργήθηκε τό ἐκκλησιαστικό πρόβλημα, τό ὁποῖο ταλάνισε τήν Ἑλλαδική διοικοῦσα Ἐκκλησία ἐσωτερικά, ἀλλά καί δημιούργησε τριβές στίς σχέσεις της μέ τήν Πολιτεία, σχεδόν ἐπί μία 30ετία καί συγκεκριμένα ἀπό τό 1967 μέχρι τό 1996. Ἐξετάζονται καί ἀναλύονται οἱ πολιτικές καί ἐκκλησιαστικές συνθῆκες πού τό προκάλεσαν. Παράλληλα, μέ τήν ἱστορική παράθεση τῶν γεγονότων, ἐξετάζονται, ὑπό τό πρῖσμα τῶν ἱερῶν κανόνων καί τῶν νόμων, οἱ πράξεις τῆς κεντρικῆς ἐκκλησιαστικῆς διοίκησης τῆς ἐπίμαχης περιόδου, τήν ὁποία ἐξετάζουμε χωρίζοντάς την, μέ ἀντίστοιχα κεφάλαια, σέ τέσσερα διαστήματα:α) ἀπό τό 1967 -ἔτος κατά τό ὁποῖο δημιουργήθηκε τό πρόβλημα μέ τήν ἀνάρρηση σέ ἐπισκοπικούς θρόνους ὑποψηφίων, ὄχι ἀπό κανονική Ἱεραρχία, ἀλλά ἀπό τή λεγομένη «ἀριστίνδην» Ἱερά Σύνοδο- μέχρι καί τό 1973, ὁπότε οἱ οὕτω πως ἐκλεγέντες ἀρχιερεῖς- ἡ λεγόμενη ὁμάδα τῶν «12», κηρύχθηκαν ἔκπτωτοι, β) ἀπό τό 1974 μέχρι τό 1989, ὁπότε τό πρόβλημα εἶχε μπεῖ στό ἀρχεῖο καί, οὐσιαστικά, τελοῦσε σέ «λήθαργο», παρά τίς παρασκηνιακές κινήσεις γιά ἐπανεξέτασή του, ἡ ὁποία ἐπιδιώχθηκε μέσῳ ἐπαφῶν τῶν ἐκπτώτων - σχολαζόντων ἀρχιερέων μέ πολιτικούς καί ἐκκλησιαστικούς παράγοντες, ἐπί σκοπῷ τήν ἐπάνοδό τους στήν ἐνεργό δράση, γ) ἀπό τό 1989 μέχρι τό 1996, διάστημα, κατά τή διάρκεια τοῦ ὁποίου παραχωρήθηκε τό δικαίωμα προσφυγῆς τῶν ἐκπτώτων στό Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας (ΣτΕ) καί ἐκδόθηκε ἀπόφαση πού τούς δικαίωνε (1990). Ὼστόσο, τό 1996 ἐκδόθηκε (μέσῳ νομικῶν ἐλιγμῶν ἐκ μέρους τῆς Πολιτείας, συνεργούσης τῆς τότε Διοικήσεως τῆς Ἐκκλησίας) νέα, καταδικαστική ἀπόφαση ἀπό τό ἴδιο τό Δικαστήριο (ΣτΕ), πού σήμανε οὐσιαστικά τήν λήξη τοῦ ζητήματος ἀπό νομικῆς, τοὐλάχιστον, πλευρᾶς καί τήν ὁριστικοποίηση τῆς ἀρχικῶς ἐπιβληθείσης ποινῆς τῆς ἔκπτωσης ἀπό τό θρόνο τῶν «12» Μητροπολιτῶν. Στή διατριβή ἔχουν περιληφθεῖ (μετά σχολιασμοῦ καί κριτικῶν παρατηρήσεων) καί ὅλες οἱ ἀποφάσεις τῶν ἐκκλησιαστικῶν πειθαρχικῶν ὀργάνων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, καθώς καί τῶν ἀνωτάτων διοικητικῶν δικαστηρίων τῆς χώρας, οἱ ὁποῖες ἐκδόθηκαν με ἀφορμή τό «πρόβλημα τῶν δώδεκα» (1967 καί ἐντεῦθεν) καί ἀποτελοῦν τή σύγχρονη νομολογία σέ θέματα ἐκλογῆς, ἀναγνώρισης καί κατάστασης Ἀρχιερέων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καίδ) στήν μακροχρόνια κατάσταση πού βίωσε ἡ Ἱερά Μητρόπολη Λαρίσης καί Τυρνάβου, καθ’ ὅλη τή διάρκεια τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ προβλήματος, καθώς καί δύο κείμενα, ἄκρως ἀποκαλυπτικά καί ἐνδιαφέροντα, ἀπό τόν πρώην Μητροπολίτη Λαρίσης καί Τυρνάβου καί νῦν Μητροπολίτη Γουμενίσσης, Ἀξιουπόλεως, Γεφύρας καί Πολυκάστρου κ. Δημήτριο καί τόν Μακαριστό Μητροπολίτη Λαρίσης καί Τυρνάβου κυρό Ἰγνάτιο.