Expanding eurozone or not?

To Ευρωπαϊκό Εγχείρημα αποτελεί την πιο σημαντική πρόκληση στην Ευρώπη έπειτα από το τέλος του Β ́ Παγκοσμίου Πολέμου. Η Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση επιβραδύνθηκε σε σημαντικό βαθμό από την κρίση χρέους στην Ευρωζώνη το 2010. Αρκετά κράτη- μέλη της ΕΕ έγιναν αρκετά επιφυλακτικά όσον αφορά την συμμετοχή τους στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση. Κύριος στόχος της συγκεκριμένης διδακτορικής διατριβής είναι να εξετάσει ποιες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωση, αλλά και του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου, θα μπορούσαν να ενταθούν στην Ευρωζώνη, υπό το πρίσμα των συναλλαγματικών ισοτιμιών και της πραγματικής οικονομίας. Επίσης, προσπαθήσαμε να ερευνήσουμε εάν η συνοχή της ΟΝΕ είναι σταθερή. Ειδικότερα, εξετάσαμε εάν οι χώρες-μέλη της Ευρωζώνης ανήκουν, στην πραγματικότητα, στη νομισματική ένωση. Χρησιμοποιήσαμε ονομαστικές και πραγματικές συναλλαγματικές ισοτιμίες ανάλογα με τα ειδικά χαρακτηριστικά της κάθε χώρας. Η μεθοδολογία που χρησιμοποιήσαμε βασίστηκε στο μοντέλο διόρθωσης σφάλματος (ECM) και στην οικογένεια των γενικευμένων αυτοπαλινδρομούμενων μοντέλων με δεσμευμένη ετεροσκεδαστικότητα (GARCH models). Ειδικότερα, χρησιμοποιήθηκε το υπόδειγμα ECM ως εξίσωση του μέσου και το κάθε υπόδειγμα GARCH ως συνάρτηση της υπό συνθήκης διακύμανσης. Τα αποτελέσματα μας υποστηρίζουν ότι η συνοχή των κρατών-μελών της Ευρωζώνης παραμένει σταθερή. Ο πυρήνας της Ευρωζώνης αποτελείται από τη Γερμανία, τη Γαλλία και την Ιταλία μιας και επηρεάζουν σε μεγαλύτερο βαθμό τη συναλλαγματική ισοτιμία του ευρώ. Επιπλέον, η Ρουμανία, η Πολωνία, η Δανία, η Νορβηγία και η Σουηδία θα μπορούσαν να ενταχθούν στην ΟΝΕ μιας και τα νομίσματά τους επηρεάζονται σε μεγάλο βαθμό από το ευρώ. Από την άλλη, η Τσεχία, η Βουλγαρία, η Ουγγαρία, η Κροατία, η Ισλανδία και το Ηνωμένο Βασίλειο δεν θα ήταν πιθανό να συμμετάσχουν στην Ευρωζώνη αφού το ευρώ έχει αρνητική επίδραση πάνω στα νομίσματα τους. Τέλος, το νόμισμα της Ελβετίας παρουσιάζει μια διαχρονική ανεξαρτησία από το ευρώ, με αποτέλεσμα η σύνδεση των δύο νομισμάτων να είναι ουδέτερη.