Μελέτη των επιδημιολογικών κλινικών και εργαστηριακών δεδομένων στη νεανική ιδιοπαθή αρθρίτιδα με τη χρήση σύγχρονων μεθόδων κατάταξης και εκτίμησης της νόσου

Σκοπός της μελέτης ήταν: 1. Η αποτίμηση της πορείας και έκβασης της Νεανικής Ιδιοπαθούς Αρθρίτιδας (ΝΙΑ) σε Έλληνες ασθενείς, που είχαν μακροχρόνια και τακτική παρακολούθηση, με τη χρήση σύγχρονων «εργαλείων εκτίμησης» και τις ίδιες δυνατότητες θεραπευτικών επιλογών. 2. Η εντόπιση πιθανών προγνωστικών δεικτών της εξέλιξης της ολιγοαρθρικού τύπου έναρξης νόσου, ώστε να χρησιμοποιούνται, μεταξύ άλλων, στην απόφαση για έγκαιρη έναρξη βιολογικής θεραπείας. Μελετήθηκαν συστηματικά 120 ασθενείς με ΝΙΑ, που παρακολουθούνταν στο κέντρο μας κατά τη χρονική περίοδο 2001-2014 και είχαν τουλάχιστον 4 έτη προοπτικής παρακολούθησης (διάμεση διάρκεια παρακολούθησης 8.04 έτη). Η διάμεση τιμή του ποσοστού «κλινικά ενεργού νόσου» (ΚΕΝ) επί της συνολικής διάρκειας παρακολούθησης για το σύνολο των ασθενών ήταν 29.45% και βρέθηκε σημαντικά μεγαλύτερη στους ασθενείς με: πολυαρθρική πορεία (p=0.006), πρώιμη ηλικία διάγνωσης ≤6 έτη (p=0.018), παρουσία ιριδοκυκλίτιδας (p 9) σε αυτούς τους ασθενείς ήταν ενδεικτικό εξέλιξης προς πολυαρθρική πορεία. Επιπλέον προγνωστικοί παράγοντες για εξέλιξη σε πολυαρθρική πορεία ήταν: προσβολή αρθρώσεων άνω άκρου, ισχίου και ποδοκνημικής εντός των πρώτων 6 μηνών από τη διάγνωση, καθώς και ποσοστό ΚΕΝ > 35% κατά τον 1ο χρόνο παρακολούθησης. Τουλάχιστον μία φάση «κλινικά ανενεργού νόσου» (ΚΑΝ) κατά τους πρώτους 12 μήνες παρακολούθησης διαπιστώθηκε στο 85.7% των ασθενών, με τους ασθενείς αυτούς να έχουν χαμηλότερη διάμεση τιμή ποσοστού ΚΕΝ στο σύνολο της παρακολούθησής τους, σε σύγκριση με αυτούς που εμφάνισαν ΚΑΝ μετά τους πρώτους 12 μήνες (p<0.001). «Κλινική ύφεση υπό θεραπεία», πέτυχε κατά τη διάρκεια της μελέτης, έστω και μία φορά, 94.9% των ασθενών, ενώ «κλινική ύφεση εκτός θεραπείας» πέτυχε, κατά τη διάρκεια της μελέτης, έστω και μία φορά 37.5%, των ασθενών. Στο τέλος της μελέτης, αρθρική και εξωαρθρική (οφθαλμική) αθροιστική βλάβη βρέθηκε μόνο σε 5% και 7.5% των ασθενών αντίστοιχα. Η φυσική λειτουργική ικανότητα ήταν φυσιολογική ή ήπια περιορισμένη σε 93.3% των ασθενών και μέτρια περιορισμένη μόνο σε 6.7% αυτών. Στο σύνολο των ασθενών αυτής της μελέτης διαπιστώθηκε σημαντική ελάττωση του επιπέδου δραστηριότητας της ΝΙΑ και σημαντική βελτίωση της ποιότητας ζωής μεταξύ του πρώτου και του τελευταίου στιγμιότυπου παρακολούθησης, καθώς και χαμηλά ποσοστά υπολειμματικής αρθρικής και εξωαρθρικής βλάβης. Επιπλέον, το αρχικό επίπεδο δραστηριότητας της νόσου του κάθε ασθενή ήταν ενδεικτικό για την πορεία και έκβαση της νόσου. Τα παραπάνω ευρήματα, σε ένα ομοιογενές υλικό ως προς την προέλευση, τις συνθήκες περίθαλψης και τις θεραπευτικές δυνατότητες, είναι αντιπροσωπευτικά της πορείας και έκβασης της ΝΙΑ στην εποχή των βιολογικών παραγόντων, υπό σύγχρονες συνθήκες αντικειμενικής εκτίμησης και αντιμετώπισης της νόσου.