Επίδραση της ασταξανθίνης στη γονιμοποιητική ικανότητα του νωπού και του κρυοσυντηρημένου σπέρματος του κάπρου

Σκοπός της διδακτορικής διατριβής ήταν η μελέτη της επίδρασης της φυσικής προέλευσης ασταξανθίνης στο αραιωμένο και κρυοσυντηρημένο σπέρμα του κάπρου. Το πείραμα της παρούσας έρευνας αποτελείται από το δύο πειραματισμούς. Στον πρώτο πειραματισμό μελετήθηκε η επίδραση της προσθήκης ασταξανθίνης στο αραιωμένο σπέρμα του κάπρου υπό συνθήκες συντήρησης σε θερμοκρασία 17ο C για 48 ώρες (δοκιμή Ι), θερμικής καταπόνησης σε θερμοκρασία 37ο C για 1 ώρα (δοκιμή ΙΙ) και επώασης υπό in vitro συνθήκες (38,5ο C, 5% CO2, μέγιστη υγρασία) για 1 ώρα (δοκιμή ΙΙΙ). Συνολικά μελετήθηκαν 20 εκσπερματίσματα (10 κάπροι, 2 εκσπερματίσματα/κάπρο) τα οποία αραιώθηκαν σε BTS και χωρίστηκαν στις ακόλουθες ομάδες: μάρτυρας σπέρματος (Σ), μάρτυρας διαλύτη (αραιωμένο σπέρμα με την προσθήκη DMSO, Δ) και ασταξανθίνη (αραιωμένο σπέρμα με την προσθήκη διαλύματος ασταξανθίνης σε συγκέντρωση 0,5μΜ, ΑΣΤ). Οι παράμετροι του σπέρματος [κινητικότητα και επιμέρους μορφές κίνησης (CASA), μορφολογία, ζωτικότητα, λειτουργική ακεραιότητα της κυτταροπλασματικής μεμβράνης με την εφαρμογή της βιοχημικής δοκιμής αντοχής έναντι της καταπόνησης σε υπό ωσμωτικό διάλυμα (δοκιμή HOST), ακεραιότητα της χρωματίνης του πυρηνικού γενετικού υλικού] εκτιμήθηκαν 0, 24, 48 ώρες υπό συνθήκες συντήρησης σε θερμοκρασία 17ο C, πριν (0 ώρα) και μετά (1 ώρα) την εφαρμογή θερμικής καταπόνησης στους 37ο C και τέλος πριν (0 ώρα) και μετά (1 ώρα) την επώαση του σπέρματος υπό in vitro συνθήκες (38,5ο C, 5% CO2, μέγιστη υγρασία). Στον δεύτερο πειραματισμό της έρευνας μελετήθηκε η επίδραση της ασταξανθίνης στο κρυοσυντηρημένο/αναθερμασμένο σπέρμα του κάπρου με την προσθήκη διαλύματος του αντιοξειδωτικού στο στάδιο της ολονύκτιας επώασης σε θερμοκρασία 17ο C (δοκιμή Ι) ή στο στάδιο της ολονύκτιας επώασης σε θερμοκρασία 17ο C, της αραίωσης με το αραιωτικό ψύξης (17ο C) και της αναθέρμανσης σε θερμοκρασία 37ο C (δοκιμή ΙΙ) ή μόνο στο στάδιο της αναθέρμανσης (δοκιμή ΙΙΙ). Συνολικά μελετήθηκαν 28 εκσπερματίσματα (4 κάπροι, 7 εκσπερματίσματα/κάπρο), τα οποία αραιώνονταν σε BTS (1:1), αναμιγνύονταν (4 εκσπερματίσματα, 1 εκσπερμάτισμα/κάπρο) και διαχωρίζονταν στις ακόλουθες ομάδες: μάρτυρας σπέρματος (αναμεμιγμένο αραιωμένο σπέρμα, Σ), μάρτυρας διαλύτη (αναμεμιγμένο αραιωμένο σπέρμα με την προσθήκη DMSO, Δ), ασταξανθίνη χαμηλής συγκέντρωσης (αναμεμιγμένο αραιωμένο σπέρμα με την προσθήκη διαλύματος ασταξανθίνης 0,5μΜ, ΑΣΤ 1), ασταξανθίνη μέσης συγκέντρωσης (αναμεμιγμένο αραιωμένο σπέρμα με την προσθήκη διαλύματος ασταξανθίνης 5μΜ, ΑΣΤ 2) και ασταξανθίνη υψηλής συγκέντρωσης (αναμεμιγμένο αραιωμένο σπέρμα με την προσθήκη διαλύματος ασταξανθίνης 15μΜ, ΑΣΤ 3). Οι παράμετροι του σπέρματος [κινητικότητα (CASA) και ζωτικότητα/ακεραιότητα της ακροσωμιακής μεμβράνης, ενδοκυτταρικός σχηματισμός ROS, λιπιδική υπεροξείδωση της κυτταροπλασματικής μεμβράνης, απόπτωση (ανάλυση σε κυτταρομετρητή ροής)] αξιολογήθηκαν πριν την κρυοσυντήρηση και σε δύο χρόνους μετά την αναθέρμανση (30 και 150 λεπτά). Σύμφωνα με τα αποτελέσματα των δύο πειραματισμών η προσθήκη διαλύματος ασταξανθίνης είχε θετική επίδραση στις παραμέτρους του αραιωμένου σπέρματος κατά τη συντήρηση σε θερμοκρασία 17ο C, τη θερμική καταπόνηση σε θερμοκρασία 37ο C και κατά την επώαση υπό in vitro συνθήκες. Επίσης, παρατηρήθηκε μία ήπια δράση της ασταξανθίνης στο κρυοσυντηρημένο/ αναθερμασμένο σπέρμα του κάπρου κατά την προσθήκη της μόνο στο στάδιο της αναθέρμανσης. Περαιτέρω μελέτες αναφορικά με την in vivo και in vitro γονιμότητα θα είχαν αξία να πραγματοποιηθούν ώστε να ενισχύσουν την ευεργετική επίδραση της ασταξανθίνης στο σπέρμα του κάπρου.