Μεθοδολογικό πλαίσιο αξιοπιστίας και αποδοτικότητας θαλασσίων κατασκευών για ανανεώσιμες πηγές ενέργειας

Η κλιματική αλλαγή με τις μελλοντικές συνέπειες που μπορεί να προκαλέσει, η προστασία του περιβάλλοντος που απειλείται και η ορθολογική διαχείριση των ενεργειακών πόρων λόγω της μείωσης των ενεργειακών αποθεμάτων των συμβατικών καυσίμων, αποτελούν πεδία που παρουσιάζουν διεθνώς ενδιαφέρον και τίθενται στόχοι που απαιτείται να επιτευχθούν. Σε ένα μεγάλο μέρος της πραγματοποίησης αυτών των στόχων συμβάλουν οι νέες τεχνολογίες και τα καινοτόμα συστήματα που αξιοποιούν το τεράστιο δυναμικών των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ) και σκοπό έχουν να συμβάλουν στις προσπάθειες για βιώσιμη ανάπτυξη. Οι τεχνολογίες αυτές και ειδικότερα όσες αναπτύσσονται για την αξιοποίηση του υπεράκτιου αιολικού δυναμικού και της ενέργειας των κυμάτων αποτελούν το ερευνητικό αντικείμενο της παρούσας διατριβής. Η ανάπτυξη αυτών των τεχνολογιών, κρίθηκε ιδιαίτερα σημαντικό να διερευνηθεί διότι η ανάπτυξή τους καθώς και η λειτουργία τους υπόκειται σε αβεβαιότητα και παρουσιάζονται προβληματισμοί που αποτελούν πολύπλοκα και πολυδιάστατα ζητήματα. Τα ζητήματα αυτά σχετίζονται με την αξιοπιστία κατά την ανάπτυξη των συστημάτων, την αποδοτικότητα , την επίδραση στο περιβάλλον, την ασφάλεια και την αποδοχή από το κοινωνικό σύνολο, που θα πρέπει να αξιολογηθούν με αντίστοιχα κριτήρια που περιλαμβάνουν τεχνολογικά, οικονομικά, περιβαλλοντικά και κοινωνικά. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε με την αξιοποίηση και το μετασχηματισμό εργαλείων που διατίθενται στο θεωρητικό υπόβαθρο της αξιοπιστίας και των πολυκριτηρικών μεθόδων, τα οποία δεν έχουν αξιοποιηθεί για τη διερεύνηση των υπεράκτιων κατασκευών. Επομένως, εξετάζοντας το επιστημονικό πεδίο αξιολόγησης της αξιοπιστίας και πολυκριτηριακής ανάλυσης, επιλέχθηκαν τα εργαλεία FMEA, AHP, TOPSIS καθώς και οι συνδυασμοί τους με τροποποιήσεις και βελτιώσεις, ώστε να εφαρμοστούν κατάλληλα σε ένα δομημένο μεθοδολογικό πλαίσιο και να αποτελέσουν τη βάση της υλοποίησης της προτεινόμενης εργαλειοθήκης. Η εργαλειοθήκη, έχει την ικανότητα να μοντελοποιήσει, να αξιολογήσει και να βελτιστοποιήσει υπεράκτιες κατασκευές αξιοποίησης του δυναμικού των ΑΠΕ, λαμβάνοντας υπόψη ποιοτικά και ποσοτικά στοιχεία, σχετικά με τις διαθέσιμες εναλλακτικές λύσεις. Η συμβολή της παρούσας διατριβής είναι ένα μεθοδολογικό πλαίσιο για την αναγνώριση όλων παραμέτρων του προβλήματος, την εμπεριστατωμένη ανάλυση των μεταξύ τους αλληλεπιδράσεων και τελικά την διαμόρφωση ενός διαφανούς και συνεπούς εργαλείου υποστήριξης των αποφασιζόντων. Συνοψίζοντας, η ανάπτυξη της προτεινόμενης εργαλειοθήκης αποκτά σημαντική αξία διότι συμβάλει με την εισαγωγή νέων εργαλείων στην αξιολόγηση υπεράκτιων συστημάτων ΑΠΕ και υποστηρίζει την ανάλυση στην λήψη αποφάσεων καθώς και τελικών προτάσεων με βάση τα χαρακτηριστικά των εμπλεκομένων και των υπεράκτιων κατασκευών.