Examining forensic testimonies as a genre of narrative discourse

Η πλειονότητα των ερευνών σχετικά με την αλληλεπίδραση στις δικαστικές αίθουσες στις Ηνωμένες Πολιτείες κυρίως εστίασε στις έννοιες της ασύμμετρης επικοινωνίας και των αναγκαστικών συνεντεύξεων. Η έρευνα επικεντρώθηκε στο ρόλο των δικηγόρων που είναι επαγγελματικά εκπαιδευμένοι και νομικά εξουσιοδοτημένοι να υποβάλλουν ερωτήσεις για να αποσπάσουν την αλήθεια. Η αφηγηματική παραγωγή από αλληλεπίδραση σε ανάλογα περιβάλλοντα έχει επίσης αντιμετωπιστεί από την ίδια οπτική γωνία, με τους δικηγόρους να γίνονται αντιληπτοί ως οι κύριοι αφηγητές, οι οποίοι μετακινούν τις προτιμώμενες εκδοχές των ιστοριών τους με διάφορους τρόπους και μέσα από τα στοιχεία που παρέχουν οι μάρτυρες. Ωστόσο, αυτή η έρευνα φέρνει στο προσκήνιο τον μάρτυρα ως πρωταρχικό και πλήρη αφηγητή, μνημονεύοντας την προσωπική του εμπειρία. Ο στόχος της παρούσας διατριβής δοκιμάζει να αποδώσει στους μάρτυρες τα δικαιώματά τους στην αφήγηση έτσι ώστε να κατανεμηθούν οι εγκληματολογικές μαρτυρίες σε ένα ξεχωριστό είδος αφηγηματικού λόγου. Για να επιτευχθεί αυτό το έργο, η έρευνα έπρεπε να συνθέσει τη γενική θεωρία των ‘γλωσσικών ειδών’ (συμπεριλαμβανομένων των πραγματιστικών στόχων του ομιλητή και των ειδικών χαρακτηριστικών του πλαισίου) και το πλαίσιο των αφηγηματικών διαστάσεων (συμπεριλαμβανομένων των συγκεκριμένων μακρο-παραμέτρων της δομικής οργάνωσης των αφηγήσεων, όπως φερεγγυότητα, ακροαματικότητα, ενσωμάτωση, γραμμικότητα και ηθική στάση). Στην μέθοδο διερεύνησης των δεδομένων περιλαμβάνονται στοιχεία της συνομιλητικής ανάλυσης, της ανάλυσης του λόγου, της παραδοσιακής αφηγηματικής ανάλυσης, της ανάλυσης τοπικών επεισοδίων, της ανάλυσης σχεδιασμού ανάληψης του λόγου, της ανάλυσης πρωτοβουλίας και μιας νέας μεθόδου που σχεδιάστηκε ειδικά για τη μέτρηση της κατανόησης στην ανάλυση της αλληλεπίδρασης της αφηρημένης πληροφορίας. Καθώς οι υποθέσεις έχουν επιβραβευθεί από την ανάλυση των δεδομένων, θα μπορούσαμε να πούμε ότι η έρευνα αυτή έχει επιτύχει τον κύριο στόχο της. Έχοντας δημιουργήσει και δοκιμάσει ένα θεωρητικό μοντέλο εγκληματολογικής μαρτυρίας ως αφηγηματικό είδος, τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας υποδηλώνουν ότι παράμετροι που συνιστούν αφηγηματικές μαρτυρίες από την αλληλεπίδραση στις δικαστικές αίθουσες αντιπροσωπεύουν ένα μοναδικό αφηγηματικό είδος νομικού λόγου.