Διεθνής τρομοκρατία και οργανωμένο οικονομικό έγκλημα σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο

Σύμφωνα με το Γραφείο των Ηνωμένων Εθνών για τα Ναρκωτικά και το Έγκλημα (UNODC) οι εγκληματικές οργανώσεις σήμερα εμπλέκονται σε ένα ευρύ φάσμα παράνομων δραστηριοτήτων, που περιλαμβάνουν τη διακίνηση των ναρκωτικών, την τρομοκρατία, το λαθρεμπόριο, τις απάτες, τους εκβιασμούς, το ξέπλυμα χρήματος, τις δωροδοκίες, την οικονομική κατασκοπία, την κλοπή πνευματικής περιουσίας και την παραχάραξη. Η νέα μορφή τρομοκρατίας είναι πλέον βέβαιο ότι διαπράττει εγκλήματα του κοινού ποινικού δικαίου, όπως διακίνηση ναρκωτικών κυρίως στην περιοχή του Καυκάσου (Shelley, 2005) και απαγωγές κυρίως στις χώρες της Λατινικής Αμερικής και στις Φιλιππίνες ( 2004). Αντίστοιχα, η Europol (2013) εκτιμά ότι ένας βασικός κίνδυνος που αντιμετωπίζουν οι Ευρωπαίοι πολίτες που ταξιδεύουν σε χώρες της Αφρικής, της Ασίας και της Λατινικής Αμερικής είναι η απαγωγή με σκοπό τα λύτρα, λύτρα που χρηματοδοτούν την τρομοκρατική ή εγκληματική οργάνωση που διέπραξε την απαγωγή. Αντίστοιχα τρομοκρατικές οργανώσεις διατηρούν σχέσεις με εγκληματικές οργανώσεις προκειμένου να εξασφαλίσουν τη χρηματοδότηση των στόχων τους. Οι προφανείς δυσκολίες στην ανάλυση των διασυνδέσεων μεταξύ τρομοκρατίας και οργανωμένου εγκλήματος και η συνεπακόλουθες επιδράσεις στην εφαρμογή ενιαίων πολιτικών αποτέλεσαν και το κύριο ενδιαφέρον για την εκπόνηση της παρούσας διατριβής.Συνοψίζοντας, τόσο η τρομοκρατία, όσο και το οργανωμένο έγκλημα, αποτελούν δύο από τις μεγαλύτερες σύγχρονες προκλήσεις. Σκοπός λοιπόν της παρούσας διατριβής είναι να διερευνήσει την τυχόν σύνδεση μεταξύ τους επιχειρώντας μια συστηματική ανάλυση στις πηγές προέλευσης, τα αίτια, τους μηχανισμούς διάδοσης, τις επιπτώσεις και τις δυνατότητες πρόληψης και καταστολής της διεθνούς τρομοκρατίας και του διεθνούς οικονομικού εγκλήματος. Όπως αποδείχτηκε από τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου αλλά και των επιθέσεων που ακολούθησαν σε Ευρωπαϊκό έδαφος η τρομοκρατία που έχει θρησκευτική βάση αποτελεί κίνδυνο για τα ανεπτυγμένα κράτη που χρήζει ιδιαίτερης προσοχής καθώς αυξάνεται σε ετήσια βάση.Αυτό διαφοροποιεί τις εμπειρίες των πολιτών της Ευρώπης και των ΗΠΑ και κατ’ επέκταση την άποψη τους σε σχέση με το τι αποτελεί τρομοκρατία. Οι νέες αυτές μορφές της τρομοκρατίας έφεραν στο προσκήνιο και την ανάγκη να διερευνηθούν οι πηγές χρηματοδότησης αυτών των τρομοκρατικών οργανώσεων. Δεδομένου ότι οι χρηματοοικονομικές ανάγκες αυτών των οργανώσεων είναι μεγάλες, οι φορείς χάραξης πολιτικής οδηγήθηκαν στο συμπέρασμα ότι οι πηγές χρηματοδότησης τους θα πρέπει να συνδέονται με κάποια μεγάλης κλίμακας οικονομική δραστηριότητα. Σύντομα άρχισαν να γίνονται συζητήσεις για το ενδεχόμενο σύνδεσης της τρομοκρατίας με το οργανωμένο οικονομικό έγκλημα καθώς και οι πρώτες προσπάθειες κοινής αντιμετώπισης αυτών των φαινομένων. Καμία χώρα δεν είναι σε θέση να επιστρέψει στην πρότερη εποχή, ούτε και είναι κάτι τέτοιο εφικτό χωρίς να προκληθούν αναταραχές στο οικονομικό της σύστημα, με απρόβλεπτες επιδράσεις στην κοινωνία. Σε αυτό το περιβάλλον τα κράτη πρέπει να προσαρμοστούν για να μπορούν να συνεχίσουν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στους πολίτες τους αλλά και να εξασφαλίσουν το πλέον σημαντικό ζητούμενο, την ίδια την ύπαρξη τους.