Essays in corporate governance and labor relations

Η παρούσα διατριβή αποτελείται από τρία κεφάλαια. Στο Κεφάλαιο 1 ασχολούμαστε με τα συστήματα διανομής κερδών. Μελετάμε τα κίνητρα των επιχειρήσεων να προσφέρουν τέτοια συστήματα σε ένα ολιγοπωλιακό περιβάλλον με συνδικάτα και διαφοροποιημένα αγαθά. Δείχνουμε ότι τα συνδικάτα προτιμούν να σχηματίσουν μια ένωση συνδικάτων και να διεξάγουν συντονισμένες διαπραγματεύσεις. Στο πλαίσιο του ανταγωνισμού Cournot, οι εκ των προτέρων συμμετρικές επιχειρήσεις μπορούν να επιλέξουν να προσφέρουν διαφορετικά συστήματα αμοιβών στο πλαίσιο συντονισμένων διαπραγματεύσεων και να καταστούν εκ των υστέρων ασύμμετρες. Τα συστήματα διανομής κερδών προκύπτουν εφόσον η διαπραγματευτική δύναμη της ένωσης συνδικάτων είναι αρκετά χαμηλή. Αντίθετα, στο πλαίσιο του ανταγωνισμού Bertrand, οι επιχειρήσεις δεν προσφέρουν ποτέ συστήματα διανομής κερδών και ο απλός μισθός είναι πάντα η επιλογή ισορροπίας. Η ανάλυση ευημερίας δείχνει ότι οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής πρέπει να θεσμοθετήσουν τις αποκεντρωμένες διαπραγματεύσεις και να ενθαρρύνουν τα συστήματα διανομής κερδών.Στο Κεφάλαιο 2, εξετάζουμε τις στρατηγικές επιπτώσεις της αποκάλυψης των όρων των κάθετων συμβολαίων. Το τελευταίο χρησιμοποιείται στη βιβλιογραφία είτε ως εξωγενώς παρατηρήσιμα είτε ως εξωγενώς μυστικά. Ενδογενοποιούμε αυτήν την απόφαση και αποδεικνύουμε ότι ο τρόπος και η ένταση του ανταγωνισμού κατάντη, καθώς και η δομή της αγοράς που προηγείται, διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην παρατηρησιμότητα των κάθετων συμβατικών όρων. Όταν ένας κοινός προμηθευτής διαπραγματεύεται με κάθε πωλητή μέσω μιας διμερούς ταρίφας, η παρατηρησιμότητα εντείνει το πρόβλημα της δέσμευσης του προμηθευτή, προσφέροντας τιμή χονδρικής κάτω από το οριακό κόστος. Το ίδιο συμβαίνει και με τις γραμμικές συμβάσεις ή τον ανταγωνισμό Bertrand. Κάτω από ξεχωριστούς προμηθευτές, είναι πιο κερδοφόρο να διαπραγματεύονται μυστικά τις συμβάσεις και μέσω αυτών να απαλύνουν το πρόβλημα της δέσμευσης. Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής θα μπορούσαν να αυξήσουν την κοινωνική ευημερία ενθαρρύνοντας την παρατηρησιμότητα (μυστικότητα) όταν οι επιχειρήσεις ανταγωνίζονται σε ποσότητες (τιμές). Οι μονοπωλιακές ανάντη αγορές είναι πιο επιρρεπείς στην ευθυγράμμιση των κινήτρων με τους υπευθύνους χάραξης πολιτικής, ειδικά εάν οι κατάντη λιανοπωλητές ανταγωνίζονται τις ποσότητες.Στο Κεφάλαιο 3, μελετάμε τα κίνητρα για οριζόντιες ανάντη συγχωνεύσεις σε μια κατακόρυφα συνδεδεμένη βιομηχανία, κάτω από διαπραγματευτικές και ενδογενείς συμβάσεις. Δείχνουμε ότι οι τύποι συμβάσεων που χρησιμοποιούνται θα μπορούσαν να έχουν σημαντικές συνέπειες για τη δομή της ισορροπίας της αγοράς και αντίστροφα. Εάν οι έμποροι λιανικής πώλησης επιλέγουν τους τύπους των συμβάσεων, έχουν τις ίδιες προτιμήσεις με τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής και επιλέγουν να προσφέρουν διμερείς ταρίφες, με αποτέλεσμα οι προμηθευτές να επιλέγουν να μην συγχωνεύονται. Αυτό το αποτέλεσμα έχει επιπτώσεις στην χάραξη πολιτικής. Εάν είναι οι προμηθευτές που αποφασίζουν για τους τύπους συμβάσεων, προτιμούν να συγχωνευθούν και να προσφέρουν ένα μερικό σύστημα κάθετης ιδιοκτησίας. Κάτω από τον ανταγωνισμό Bertrand, οι ανάντη προμηθευτές επιλέγουν πάντα να συγχωνευτούν, αλλά ο μονοπωλιακός προμηθευτής που θα προκύψει θα προσφέρει μια διμερή ταρίφα μόνον για ενδιάμεσα επίπεδα διαπραγματευτικής ισχύος. Για υψηλά επίπεδα, θα επιλέξει ένα μερικό εμπρόσθιο σχήμα κάθετης ιδιοκτησίας, ενώ για τα χαμηλά επίπεδα θα υποφέρει από αρνητικά κέρδη. Ένας υπεύθυνος χάραξης πολιτικής, λαμβάνοντας υπόψη τη μεγιστοποίηση της κοινωνικής ευημερίας, θα πρέπει να εξετάσει την ανάντη συγχώνευση και τις διμερείς ταρίφες.