Η σημασία του αγγειακού παράγοντα του ενδοθηλίου (VEGF) στη διαδρομή του σηπτικού συνδρόμου

Στόχος : Η εμπλοκή του αγγειακού ενδοθηλιακού αυξητικού παράγοντα (VEGF) στη λύση της πνευμονίας συνδεόμενης με τον μηχανικό αερισμό (ΠΣΜΑ) μελετήθηκε με χρήση ενός κλινικού και πειραματικού μοντέλου πνευμονίας σε επίμυες.Μέθοδος: Ο VEGF-A μετρήθηκε για επτά συνεχόμενες ημέρες μέσω ανοσοπροσροφητικής μεθόδου σε σειρά 82 ασθενών με ΠΣΜΑ και οι μεταβολές από την βασική τιμή συσχετίσθηκαν με τη λύση της ΠΣΜΑ. Έγινε ενδοτραχειακή ενστάλλαξη P.aeruginosa σε επίμυες. Βρογχοκυψελιδικό έκπλυμα (BAL) αναρροφήθηκε και τμήματα πνεύμονος εκτάμησαν για τη μέτρηση VEGF-A, παράγοντα νέκρωσης όγκου-α (TNF-a), ιντερλευκίνης 1-β (IL-1b), ιντερφερόνης-γ (IFNγ) και μυελοπεροξειδάσης(MPO).Αποτελέσματα: Η ΠΣΜΑ λύθηκε σε 36,1% των ασθενών με λιγότερο από 45% αύξηση του VEGF-A την ημέρα 5 συγκριτικά με το 65,2% των ασθενών που παρουσίασαν περισσότερο από 45% αύξηση (p:0,014). Τα παραπάνω συνδυάστηκαν επίσης με πρωιμότερη λύση της ΠΣΜΑ (log-rank:7,99; p:0,005) και ήταν μη ειδικά για το παθογόνο. Η αύξηση του VEGF-A ήταν μία ανεξάρτητη μεταβλητή σχετιζόμενη με τη λύση της ΠΣΜΑ σε ανάλυση λογιστικής παλινδρόμησης στην οποία τα APACHE-II και SOFA scores περιλήφθησαν σαν ανεξάρτητες μεταβλητές. Τα πειραματόζωα θυσιάστηκαν στις 24,48 και 124 ώρες μετά από την βακτηριακή προσβολή. Ο VEGF-A στο BAL και τον πνεύμονα αυξήθηκε σημαντικά στις 124 ώρες, κάτι το οποίο δεν παρατηρήθηκε με τους υπόλοιπους μεσολαβητές. Σε πειραματόζωα που προηγουμένως είχαν λάβει θεραπεία με bevacizumab, ο VEGF-A ήταν μειωμένος, ενώ οι TNFa και MPO ήταν σημαντικά αυξημένοι.Συμπέρασμα: προκύπτει μία στατιστική συσχέτιση μεταξύ της αύξησης του κυκλοφορώντος VEGF-A και της λύσης της ΠΣΜΑ. Τα πειραματικά δεδομένα σε πειραματόζωα καθιστούν πιθανή μία συσχέτιση αναφορικά με τη λύση της ΠΣΜΑ.