Αναγνώριση γεωμετρικών προτύπων μέσω επαναληπτικών μετρήσεων τρισδιάστατου σαρωτή Laser

Η τεχνολογία της τρισδιάστατης σάρωσης θεωρείται ως μία από τις βασικές επιλογές τοπογραφικής τεκμηρίωσης σε μεγάλο εύρος εφαρμογών. Σε πολλές περιπτώσεις η χρήση μόνο συστημάτων τρισδιάστατης σάρωσης ικανοποιεί τις προϋποθέσεις που πρέπει να πληρούνται από τα παράγωγα προϊόντα μιας εργασίας. Σε άλλες περιπτώσεις, απαιτείται ο συνδυασμός της με τις πιο παραδοσιακές μεθόδους της τοπογραφίας, της φωτογραμμετρίας και της γεωδαισίας ώστε να επιτευχθούν ακριβέστερα και πιο τεκμηριωμένα αποτελέσματα. Ανάλογα με το είδος της εφαρμογής γίνεται και η επιλογή του κατάλληλου συστήματος σάρωσης. Στην παρούσα διδακτορική διατριβή πραγματοποιείται ποιοτικός έλεγχος των δεδομένων που μετρήθηκαν από έναν σαρωτή Faro Focus 3D S120 και αφορούν τρία διαθέσιμα γεωμετρικά στερεά-πρότυπα (κύβος, πυραμίδα, σφαίρα). Ο έλεγχος πραγματοποιείται για τέσσερεις διαφορετικές αποστάσεις από το όργανο, της τάξης των 3.5, 7.5, 19.0 και 35.0 μέτρων. Οι μετρήσεις πραγματοποιήθηκαν με τον σαρωτή Faro Focus 3D στο περιβάλλον του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και καλούνται δεδομένα σάρωσης Ι. Τα δεδομένα αυτά πλαισιώνονται από άλλες δύο ομάδες δεδομένων, τα οποία προέρχονται από όργανα που προσανατολίζονται περισσότερο στην τεκμηρίωση αντικειμένων όμοιων με τα διαθέσιμα και τα οποία θα οδηγήσουν στην αξιολόγηση των μετρήσεων του Faro Focus 3D. Τα όργανα αυτά είναι ο τρισδιάστατος σαρωτής NextEngine, του οποίου τα δεδομένα καλούνται δεδομένα σάρωσης ΙΙ και ένα ψηφιακό παχύμετρο, οι μετρήσεις του οποίου καλούνται δεδομένα ελέγχου. Η διαδικασία που ακολουθείται αφορά τον έλεγχο των δεδομένων σάρωσης Ι και ΙΙ σε σχέση με τα δεδομένα ελέγχου αλλά ταυτόχρονα γίνεται σύγκριση των δεδομένων σάρωσης Ι με τα δεδομένα σάρωσης ΙΙ. Η μεθοδολογία η οποία αναπτύχθηκε συντελεί στην τεκμηρίωση των διαθέσιμων γεωμετρικών προτύπων και περιγράφει μέσω της τεκμηρίωσης αυτής, τις επιδόσεις των δύο συστημάτων σάρωσης. Δηλαδή, γίνεται λόγος για την ικανότητα των οργάνων να «αναγνωρίζουν» τη γεωμετρία των αντικειμένων που σαρώνουν και να την αποδίδουν σε ψηφιακή μορφή. Τα εργαλεία τα οποία συνθέτουν τη συγκεκριμένη μεθοδολογία στοχεύουν στην, όσο το δυνατόν, αύξηση της αυτοματοποίησης με ταυτόχρονη ελάττωση στη μεροληψία του χρήστη.