Ο εκδημοκρατισμός στη Μέση Ανατολή

Η παρούσα διδακτορική διατριβή επιχειρεί να εντοπίσει τους παράγοντες που επηρεάζουν τον εκδημοκρατισμό στη Μέση Ανατολή και να ερμηνεύσει την επικράτηση αυταρχικών δομών εξουσίας στα κράτη της περιοχής. Στόχος της διατριβής είναι να αποδομηθούν οι θεωρίες εκδημοκρατισμού που επικεντρώνουν την ανάλυση τους στην «ξεχωριστή» φύση της περιοχής. Η διατριβή αποτελεί μια προσπάθεια ελέγχου των επικρατέστερων θεωριών εκδημοκρατισμού της Μέσης Ανατολής, μεταξύ αυτών της θεωρίας κοινωνικοοικονομικής ανάπτυξης, των πολιτισμικά προσανατολισμένων ερμηνειών και της μεταβασιολογίας. Η θέση της διατριβής είναι ότι οι παραπάνω θεωρίες αδυνατούν να ερμηνεύσουν το έλλειμμα δημοκρατίας στη Μέση Ανατολή, διότι αγνοείται ο καθοριστικός ρόλος που διαδραματίζουν οι Μεγάλες Δυνάμεις σε κάθε στάδιο μετάβασης στη δημοκρατία. Βασική θέση αποτελεί ότι η υποστήριξη των Μεγάλων Δυνάμεων-των οποίων οι πολιτικές στρατηγικές μεταβάλλονται αναλόγως της δομής του διεθνούς συστήματος-προς τους εσωτερικούς δρώντες επηρεάζει την ισορροπία δυνάμεων στο εσωτερικό των κρατών και, επομένως, την βούληση των ηγετικών ελίτ να διαμορφώσουν και να διατηρήσουν ένα δημοκρατικό πολιτικό σύστημα. Για την παρούσα διατριβή το διεθνές πλαίσιο αποτελεί καθοριστική μεταβλητή για τον εκδημοκρατισμό των κρατών και διερευνάται η επίδραση της εξωτερικής πολιτικής των Μεγάλων Δυνάμεων στη Μέση Ανατολή από την εποχή της αποικιοκρατίας έως σήμερα με έμφαση στο ρόλο των ΗΠΑ. Το συγκεκριμένο πλαίσιο ανάλυσης επικεντρώνεται στην αλληλεξάρτηση εσωτερικών και εξωτερικών παραγόντων για την διαδικασία εκδημοκρατισμού στη Μέση Ανατολή.