Οστεογένεση με την χρήση ινώδους αιμοπεταλιακού θρόμβου (PRF) και τρισθενούς άλατος φωσφορικού ασβεστίου (β-TCP)

Εισαγωγή: Ο συνδυασμός του PRF με αλλοπλαστικά μοσχεύματα, έχει ελάχιστα μελετηθεί σε πειραματικό και κλινικό επίπεδο στην οδοντιατρική. Σκοπός: Η διατριβή αποσκοπεί στη μελέτη της κατευθυνόμενης οστικής αναγέννησης σε πειραματόζωα με τη χρήση αλλοπλαστικού μοσχεύματος (υδροξυαπατίτη και β-τριφωσφορικού ασβεστίου) και ινώδους αιμοπεταλιακού θρόμβου.Υλικό και Μέθοδος: Έγινε συστηματική ανασκόπηση της βιβλιογραφίας και έπειτα πραγματοποιήθηκε πειραματική μελέτη σε 29 αρσενικούς κόνικλους . Ταξινομήθηκαν σε δύο πειραματικές και δύο ομάδες ελέγχου όπου δημιουργήθηκε φρεάτιο σε αμφότερα τα άκρα τους. Στις πειραματικές ομάδες έγινε πλήρωση των οστικών φρεατίων με PRF ή PRF και b-tricalcium phosphate , ενώ στις ομάδες ελέγχου είτε δεν χρησιμοποιήθηκε κανένα υλικό είτε μόνο μόσχευμα. Ο έλεγχος της οστικής αναδόμησης έγινε τρεις μήνες αργότερα με τρεις τρόπους: απλή αξονική τομογραφία, pQCT και ιστολογική εξέταση.Αποτελέσματα: Στη συστηματική ανασκόπηση ανευρέθησαν 11 πειραματικές και δύο κλινικές μελέτες όπου έγινε χρήση PRF ή αυξητικών παραγόντων σε συνδυασμό με συνθετικό μόσχευμα σε μοντέλα ή κλινικές μελέτες ανύψωσης του ιγμορείου, όπου διαπιστώθηκε μείωση στο χρόνο επούλωσης και ενίσχυση στο σχηματισμό νέου οστού. Οι συχνότεροι χρησιμοποιούμενοι παράγοντες ήταν οι πρωτεΐνες Bone Morphogenetic Protein-2 και GDF-5. Επιπλέον οι κλινικές μελέτες υποστηρίζουν τη χρήση του PRF αν και είναι απαραίτητες περισσότερες μακροπρόθεσμενες μελέτες. Στο πειραματικό μέρος της διατριβής, η μέση πυκνότητα του επουλωθέντως οστού ήταν στατιστικά σημαντικά μεγαλύτερη όταν χρησιμοποιήθηκε συνθετικό μόσχευμα με PRF. Στην ομάδα PRF+Graft επίσης παρατηρήθηκε σχηματισμός περισσότερου φλοιώδους και υποφλοιώδους οστού. Συμπέρασμα: Η προσθήκη του συνθετικού υλικού στο PRF είχε θετική επίδραση στο σχηματισμό νέου οστού, δημιουργώντας καλύτερο υπόστρωμα για την οστική αναγέννηση.