Internet regulation systems (IRSs) 2.0

Το θέμα της διδακτορικής διατριβής αφορά το παγκόσμιο φαινόμενο του Internet Regulation (ελλ. έλεγχος του διαδικτύου) και πιο συγκεκριμένα την διαρκώς αυξανόμενη χρήση Internet Regulation Systems (IRS εν συντομία, ελλ. αυτόματα συστήματα περιορισμού διαδικτυακού περιεχομένου) σε κρατικό επίπεδο, από δημοκρατικές και απολυταρχικές κυβερνήσεις ανά την υφήλιο. Σήμερα υπάρχουν δύο βασικές κατηγορίες IRS: α. τα open IRS (ελλ. ανοικτά συστήματα) και β. τα silent IRS (ελλ. σιωπηλά συστήματα). Στα open IRS, όταν ένας χρήστης προσπαθεί να επισκεφθεί μία λογοκριμένη ιστοσελίδα, το σύστημα τον ενημερώνει ότι απαγορεύεται η πρόσβαση σε αυτή, του εξηγεί το νομικό πλαίσιο και του δίνει τη δυνατότητα να εκφράσει τη διαφωνία του στον φορέα που διαχειρίζεται το σύστημα. Στα silent IRS από την άλλη, όταν ένας χρήστης προσπαθεί να επισκεφθεί μία λογοκριμένη σελίδα, λαμβάνει ένα γενικό και παραπλανητικό μήνυμα λάθους δίχως να ενημερώνεται ότι η πρόσβαση στην εν λόγω σελίδα έχει απαγορευθεί από την εκάστοτε κυβέρνηση. Απολυταρχικά καθεστώτα σε όλο τον κόσμο ήταν τα πρώτα που ανέπτυξαν και εφάρμοσαν αντίστοιχα συστήματα, τόσο open IRS όσο και silent IRS (όπως στη Σαουδική Αραβία και την Κίνα αντίστοιχα). Εν έτη 2004, ξεκίνησε η ανάπτυξη και η εφαρμογή αντίστοιχων συστημάτων και σε δημοκρατικά κράτη, με πρώτη τη Μεγάλη Βρετανία και το σύστημα CleanFeed: ένα silent IRS που εξαρχής προκάλεσε αντιδράσεις. Ο κυριότερος φόβος όμως αναλυτών και ακαδημαϊκών ερευνητών ήταν το αν η επιλογή της Μεγάλης Βρετανίας να αναπτύξει ένα silent IRS θα αποτελούσε «προδεδικασμένο» για αντίστοιχα συστήματα στα υπόλοιπα δημοκρατικά κράτη.Σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν και με δεδομένη (βάσει κρατικής και διεθνούς νομοθεσίας) την ανάγκη αρκετών κρατών να αναπτύξουν και να εφαρμόσουν ένα IRS που να στοχεύει σε συγκεκριμένα είδη περιεχομένου (παιδική πορνογραφία, ρητορική μίσους, προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας κ.ά.), η παρούσα διδακτορική έρευνα μελετάει το κατά πόσο είναι δυνατό να σχεδιαστεί και να αναπτυχθεί ένα IRS που θα μπορούσε να είναι «open» και ταυτόχρονα να γίνεται αποδεκτό από τους χρήστες του διαδικτύου σε δημοκρατικές χώρες.Ο συγγραφέας της διατριβής προτείνει ένα συγκεκριμένο blueprint για τη σχεδίαση και ανάπτυξη open IRS που θα προσαρμόζονται στις ανάγκες κάθε κοινωνίας και η χρήση τους θα ελέγχεται από τους εκάστοτε χρήστες του διαδικτύου. Τα ονομάζει ηθικά συστήματα ή αλλιώς Fair IRS και μέσω του blueprint προτείνει συγκεκριμένα βήματα για α. την αρχική σχεδίαση ερωτηματολογίων, β. τη διενέργεια ερευνών για τη σφυγμομέτρηση της κοινής γνώμης, γ. τη τεχνική σχεδίαση του IRS, δ. την αλληλεπίδραση που αυτό θα έχει με τους χρήστες του διαδικτύου, καθώς και ε. τον τρόπο που αυτό μπορεί να εφαρμοσθεί σε κρατικό επίπεδο.