Η διαφορά μυϊκής οξυγόνωσης μεταξύ ενηλίκων ανδρών και προεφήβων αγοριών κατά τη διάρκεια ενός μέγιστου και ενός υπομέγιστου πρωτοκόλλου κόπωσης

Η περιορισμένη αιματική οξυγόνωση θεωρείται από πολλούς ερευνητές ως ένας από τους βασικούς παράγοντες που μπορεί να συμβάλουν στο φαινόμενο της μυϊκής κόπωσης. Σκοπός της εργασίας ήταν να εξεταστεί η μυϊκή και εγκεφαλική οξυγόνωση κατά τη διάρκεια ενός μέγιστου και ενός υπομέγιστου πρωτοκόλλου κόπωσης των καμπτήρων των δαχτύλων. Στην έρευνα συμμετείχαν εθελοντικά 15 παιδιά ηλικίας 11.5 – 12.5 ετών και 15 ενήλικες ηλικίας 19 – 29 ετών. Όλοι οι συμμετέχοντες προσήλθαν σε δύο συνεδρίες και εκτέλεσαν μια μέγιστη βουλητική και μια υπομέγιστη (στο 20% της μέγιστης βουλητικής) ισομετρική προσπάθεια των καμπτήρων των δαχτύλων κρατώντας ένα χειροδυναμόμετρο μέχρι εξάντλησης. Ως σημείο εξάντλησης και διακοπής της διαδικασίας θεωρήθηκε το σημείο εκείνο πέραν του οποίου οι συμμετέχοντες δεν μπορούσαν να διατηρήσουν τη δύναμη τους πάνω από το 20% της δύναμης στόχου. Η οξυγόνωση του αίματος εκτιμήθηκε με τη μέθοδο NIRS που εφαρμόστηκε στους καμπτήρες των δαχτύλων και στον μετωπιαίο λοβό του εγκεφάλου. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, επήλθε αύξηση της οξυγονωμένης αιμοσφαιρίνης (HbO2) και της ολικής αιμοσφαιρίνης (Hbtot) του εγκεφάλου, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της μέγιστης βουλητικής ισομετρικής σύσπασης και ήταν μεγαλύτερη στους ενήλικες σε σύγκριση με τα παιδιά. Αντίθετα, η από-οξυγονωμένη αιμοσφαιρίνη (HHb) του εγκεφάλου μειώθηκε μόνο κατά τη διάρκεια της υπομέγιστης βουλητικής ισομετρικής σύσπασης και στις δυο ομάδες συμμετεχόντων. Επιπρόσθετα, η οξυγονωμένη αιμοσφαιρίνη (HbO2) των μυών του πήχη μειώθηκε και στις δυο ομάδες κατά τη διάρκεια της μέγιστης βουλητικής ισομετρικής σύσπασης, με τους ενήλικες να παρουσιάζουν μεγαλύτερη μείωση σε σύγκριση με τα παιδιά, ενώ κατά τη διάρκεια της υπομέγιστης βουλητικής ισομετρικής σύσπασης δεν υπήρξαν σημαντικές διαφοροποιήσεις. Επίσης, η ολική (Hbtot) και η από-οξυγονωμένη (HHb) αιμοσφαιρίνη των μυών του πήχη αυξήθηκε σταδιακά κατά την εφαρμογή και των δυο ισομετρικών πρωτοκόλλων κόπωσης και στις δυο ομάδες. Συμπερασματικά, η περιορισμένη αιμάτωση, πιθανά ως απόρροια της αύξησης της ενδομυϊκής πίεσης κατά την εφαρμογή βουλητικών ισομετρικών συσπάσεων (μέγιστων και υπομέγιστων), συνεπάγεται την ανάπτυξη κόπωσης, η οποία και εμφανίζεται εντονότερη στους ενήλικες σε σύγκριση με τα παιδιά και ιδιαίτερα κατά την εφαρμογή του μέγιστου πρωτοκόλλου.