
Η σημασία των πολυμορφισμών των τρανσφερασών της γλουταθειόνης - S και των Fcγ υποδοχέων σε ασθενείς με μη-Hodgkin λεμφώματα
Author(s) -
Αμαλία Αναστασοπούλου
Publication year - 2021
Language(s) - Slovenian
Resource type - Dissertations/theses
DOI - 10.12681/eadd/42396
Οι πολυμορφισμοί των FcγRIIIa-158V/F έχουν συσχετισθεί με την ανταπόκριση των ασθενών με οζώδες λέμφωμα στο rituximab και το R-CHOP αλλά και των DLBCL στo R-CHOP. Oι πολυμορφισμοί των GST έχουν συσχετισθεί με την έκβαση του λεμφώματος Hodgkin και την τοξικότητα της θεραπείας στα DLBCLΗ ταυτόχρονη αξιολόγηση των ανωτέρω πολυμορφισμών ως προγνωστικών παραγόντων σε DLBCL υπό R-CHOP. Μελετήθηκαν 109 ασθενείς με DLBCL που έλαβαν R-CHOP ή παρεμφερείς συνδυασμούς. Από κύτταρα αίματος ή μυελού απομονώθηκε γενωμικό DNA και στη συνέχεια με κατάλληλες τεχνικές PCR προσδιορίσθηκαν οι πολυμορφισμοί των FcγRIIIa-158V/F,GSTM1,GSTT1 και GSTP1-105Ile/Val. Αξιολογήθηκε η Επιβίωση Ελεύθερη Συμβάματος (ΕΕΣ): Οι τοξικοί θάνατοι θεωρήθηκαν ως «συμβάματα» όχι όμως και οι θάνατοι από άλλες αιτίες σε 1η ύφεση. Οι συχνότητες των διαφόρων φαινοτύπων ήταν: FcγRIIIa-158V/V 26%,F/F 21%,V/F 53%, GSTP1-105Val/Val 11%,Ile/Ile 47%,Ile/Val 42%. Τέλος, 52% είχαν γονότυπο GSTM1-null και 48% GSTM1+, ενώ 25% GSTT1-null έναντι 75% GSTT1+. Συνολικά 13% των ασθενών ήταν GSTM1/GSTT1-null, 52% είχαν έλλειψη ενός γονιδίου και 36% καμία έλλειψη. Δεν αναδείχθηκε συσχέτιση μεταξύ οποιουδήποτε πολυμορφισμού και των παραγόντων του IPI. Δεν αναδείχθηκε συσχέτιση των μεμονωμένων πολυμορφισμών με την ΕΕΕΝ: Αναφορικά με τους FcγRIIIa, η 5-ετής ΕΕΣ ήταν: V/V 76%, V/F 70%, F/F 64% (p=0.68). Αντίστοιχα για την GSTP1 ήταν Val/Val 86%, Ile/Val 67%, Ile/Ile 74% (p=0.58). Η 5-ετής ΕΕΣ ήταν 72% για τους GSTM1-null ασθενείς έναντι 69% των GSTM1+ (p=0.66) και 77% για τους GSTT1-null έναντι 69% των GSTT1+ (0=0.47). Όταν τα 2 τελευταία εξετάσθηκαν σε συνδυασμό, η 5-ετής ΕΕΣ ήταν 90% για τους GSTM1/GSTT1-null έναντι 68% αυτών με μία έλλειψη και 71% αυτών χωρίς καμία έλλειψη (p=0.59). H ύπαρξη GSTM1-null δε συσχετίστηκε με ταυτόχρονη GSTT1-null (p=0.85), ούτε ο GSTP1Val/Val με ταυτόχρονη διπλή έλλειψη GSTM1/GSTT1-null (p=0.77). Τέλος, η παρουσία είτε GSTP1Val/Val ή GSTM1/GSTT1-null (συνολικά 19 ασθενείς) συσχετίσθηκε οριακά με καλύτερη ΕΕΣ έναντι όλων των υπολοίπων γονοτύπων (5-ετής ΕΕΣ 87% έναντι 68%, p=0.13). Η μεμονωμένη αξιολόγηση των πολυμορφισμών FcγRIIIa, GSTP1, GSTM1 και GSTT1 δεν ανέδειξε συσχέτιση με την ΕΕΕΝ σε 109 ασθενείς με DLBCL υπό R-CHOP. Παρ’ όλα αυτά, η παρουσία είτε του πολυμορφισμού GSTP1-105Val/Val είτε ταυτόχρονης έλλειψης GSTM1/GSTT1 αφορά περίπου το 20% των ασθενών και οριακά συσχετίσθηκε με καλύτερη έκβαση. Δεδομένου ότι τα γενετικά αυτά στοιχεία φαίνεται κατ’ αρχήν να είναι ανεξάρτητα από τους συμβατικούς προγνωστικούς παράγοντες, η παρουσία των ανωτέρω γονοτύπων μπορεί να αποτελεί ανεξάρτητο παράγοντα για τον καθορισμό της έκβασης των DLBCL υπό R-CHOP, υπόθεση που χρήζει επιβεβαίωσης σε μεγαλύτερο αριθμό ασθενών.