Η σημασία των γονιδιακών πολυμορφισμών του παράγοντα νέκρωσης των όγκων α στην εξέλιξη του σηπτικού ασθενούς

Αρκετές μελέτες παρέχουν μέχρι σήμερα αντικρουόμενα αποτελέσματα σχετικά με το ρόλο των σημειακών νουκλεοτιδικών πολυμορφισμών (SNPs) στην περιοχή του προωθητή του γονιδίου TNF στην ευπάθεια στη σήψη. Αυτές οι μελέτες έχουν βασιστεί σε προηγούμενους ορισμούς της σήψης. Η παρούσα μελέτη διερεύνησε την επίδραση των απλοτύπων TNF στην ανάπτυξη σήψης χρησιμοποιώντας τους νέους ορισμούς του Sepsis-3.ΜΕΘΟΔΟΙ: Απομονώθηκε DNA από πάσχοντες από λοίμωξη και σύνδρομο συστηματικής φλεγμονώδους απόκρισης. Διεξήχθη έλεγχος για έξι SNPs του TNF. Τα επίπεδα ορού του παράγοντα νέκρωσης όγκου (TNF-α) μετρήθηκαν με τη χρήση ανοσοενζυμικήε μεθόδου. Οι ασθενείς ταξινομήθηκαν σε πάσχοντες από λοίμωξη και πάσχοντες από σήψη, χρησιμοποιώντας τους ορισμούς του Sepsis-3. Εξετάστηκαν οι συσχετίσεις μεταξύ των απλοτύπων TNF και των κλινικών χαρακτηριστικών και των επιπέδων του TNF-α στον ορό των ασθενών.ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Ο συχνότερος απλότυπος του TNF, ο h1, αποτελείται από τα μείζονα αλλήλια των υπό μελέτη πολυμορφισμών. Η φορία απλότυπων με αλλήλια ελάχιστης συχνότητας συσχετίστηκε με χαμηλότερο κίνδυνο εμφάνισης σήψης (αναλογία πιθανοτήτων 0,41, 95% διάστημα εμπιστοσύνης 0,19-0,88, p = 0,022), αλλά αυτό δεν επηρέασε την έκβαση στις 28 ημέρες. Τα επίπεδα του TNF-α στον ορό ήταν σημαντικά υψηλότερα μεταξύ των ασθενών με h1-ομοζυγωτία οι οποίοι εμφάνισαν σήψη σε σύγκριση με τους ασθενείς με λοίμωξη (p = 0,032). Παρόμοια αποτελέσματα δεν παρατηρήθηκαν σε ασθενείς που έφεραν άλλους απλότυπους.ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Οι απλότυποι που περιέχουν αλλήλια του TNF με SNPs ελάχιστης συχνότητας προστατεύουν από την ευπάθεια στη σήψη χωρίς να επηρεάζουν την πρόγνωση.