Ο πολυμορφισμός του CYP450 2C19 και επιδράσεις στην λειτουργία του ενδοθηλίου, στην λειτουργικότητα των μεγάλων αγγείων και στην υποκλινική φλεγμονή σε στεφανιαίους ασθενείς

Εισαγωγή: Η στεφανιαία νόσος (ΣΝ) είναι μία από τις πρώτες αιτίες θανάτου. H διπλή αντιαιμοπεταλιακή αγωγή με ασπιρίνη και κλοπιδογρέλη αποτελεί την θεραπεία εκλογής σε ασθενείς με ΣΝ. Ωστόσο, ένα σημαντικό ποσοστό των ασθενών θα ανταποκριθούν ανεπαρκώς στην χορήγηση κλοπιδογρέλης, ένα φαινόμενο γνωστό ως αντίσταση στην κλοπιδογρέλη. Η επίδραση του CYP2C19 * 2 πολυμορφισμού στα επίπεδα πλάσματος του ενεργού μεταβολίτη της κλοπιδογρέλης, στην αναστολή των αιμοπεταλίων και στην καρδιαγγειακή πρόγνωση αποτελεί αντικείμενο έντονης ερευνητικής δραστηριότητας τα τελευταία χρόνια.Σκοπός: Διερεύνηση της επίδρασης του γενετικού πολυμορφισμού CYP2C19*2 στην λειτουργικότητα των αγγείων, στην υποκλινική φλεγμονή και στην αντίσταση στην κλοπιδογρέλη σε στεφανιαίους ασθενείς.Υλικό και μέθοδος: Στην μελέτη συμμετείχαν 353 ασθενείς με σταθερή στεφανιαία νόσο που λαμβάνουν θεραπευτική αγωγή με κλοπιδογρέλη (75 mg / d), τουλάχιστον ένα μήνα μετά από διαδερμική στεφανιαία παρέμβαση. Η ενδοθηλιακή λειτουργία εκτιμήθηκε με την υπερηχογραφική μέτρηση της ενδοθηλιοεξαρτώμενης αγγειοδιαστολής (FMD) και η αρτηριακή σκληρία με τη μέτρηση της ταχύτητας του σφυγμικού κύματος (PWV) και το δείκτη ενίσχυσης των ανακλωμένων κυμάτων (AIx). Η ταυτοποίηση του CYP2C19*2 πολυμορφισμού πραγματοποιήθηκε με την αλυσιδωτή αντίδραση πολυμεράσης. Η μέτρηση των επιπέδων IL-6, TNF-a και ICAM-1 έγινε με την μέθοδο ELISA. Η αντίσταση στην κλοπιδογρέλη αξιολογήθηκε με την βοήθεια του αναλυτή VerifyNow.Αποτελέσματα: Από το δείγμα της μελέτης 37,6% ήταν φορείς τουλάχιστον ένα αλληλομόρφου του CYP2C19 * 2 με μειωμένη λειτουργικότητα και 62,4% ήταν φορείς του άγριου τύπου. Δεν σημειώθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά των τιμών FMD (4.72±2.32% vs. 4.65±2.21% vs. 5.18±2.43%, p=0.11), PWV (8.84±2.11m/sec vs. 8.62±2.24m/sec vs. 9.01±2482m/sec, p=0.11), Aix (25.42±8.30% vs. 23.09±11.02% vs. 22.82±5.84, p=0.08) και των επιπέδων ICAM-1(5.62±0.35ng/ml vs 5.55±0.48ng/ml, p=0.456), TNF-a (0.67±0.79 pg/ml vs 0.73±0.69 pg/ml vs 0.40±0.21 pg/ml, p=0.666), και IL-6(1.04±0.91pg/ml vs 0.96±0.75pg/ml vs 1.01±0.87 pg/ml, p=0,816) μεταξύ φορέων και μη φορέων, αντίστοιχα. Οι ασθενείς με αυξημένες τιμές PRU εμφάνισαν αυξημένες τιμές των PWV (8,81 ± 2,25 m /sec έναντι 7,69 ± 1,95 m / sec, p = 0,001), Aix (25.27 ± 8.67% έναντι 20.87 ± 10.57%, p = 0,04 ) και FMD (4.57± 1.97% vs 6.77±3,35%, p=0.005). Τέλος, οι φορείς ομόζυγοι για τον CYP2C19*2 πολυμορφισμό είχαν σημαντικά αυξημένες τιμές PRU (292 ± 53 έναντι 198 ± 83, p = 0,007).Συμπέρασμα: Η παρουσία του CYP2C19 * 2 πολυμορφισμού δεν εμφανίζει καμία επίδραση στην λειτουργικότητα των μεγάλων αγγείων και στην υποκλινική φλεφμονή επηρεάζοντας παρόλα αυτά την κλινική έκβαση των ασθενών. Η αυξημένη αντιδραστικότητα των αιμοπεταλίων σχετίζεται με αυξημένη αρτηριακή σκληρία, ενδοθηλιακή δυσλειτουργία και αυξημένο καρδιαγγειακό κίνδυνο σε ασθενείς μετά από διαδερμική στεφανιαία παρέμβαση υπό θεραπεία με κλοπιδογρέλη.