Ο ρόλος της περινευρικής διήθησης στο θεραπευτικό σχεδιασμό και την πρόγνωση των ασθενών με καρκίνωμα της στοματικής κοιλότητας

Το καρκίνωμα από πλακώδες επιθήλιο της στοματικής κοιλότητας θεωρείται ένας από τους πιο επιθετικούς καρκίνους και μεταξύ των κυριότερων αιτιών θνησιμότητας και νοσηρότητας από νεοπλασματικά αίτια παγκοσμίως. Ωστόσο, παρά την αναμφίβολη πρόοδο στη θεραπευτική προσέγγιση των ασθενών αυτών, η 5ετής συνολική επιβίωση παραμένει σχετικά χαμηλή, αντικατοπτρίζοντας τη δυσκολία επίτευξης επαρκούς ογκολογικού ελέγχου της νόσου. Δεδομένου ότι η τοπικοπεριοχική υποτροπή αποτελεί την κύρια αιτία αποτυχίας της θεραπείας, σε μια προσπάθεια να ενισχυθεί η αποτελεσματικότητα της αρχικής θεραπευτικής παρέμβασης, σε συνδυασμό με τις κλινικές παραμέτρους, διάφοροι ιστοπαθολογικοί δυσμενείς προγνωστικοί παράγοντες έχουν κατά καιρούς διερευνηθεί, ως προς το ρόλο τους στην αντιμετώπιση των ασθενών με καρκίνωμα της στοματικής κοιλότητας. Μεταξύ αυτών, η περινευρική διήθηση αποτελεί έναν κοινά αποδεκτό δυσμενή προγνωστικό παράγοντα, ο οποίος συνδέεται στενά με επιθετική βιολογικά συμπεριφορά του όγκου και αυξημένα ποσοστά υποτροπής της νόσου. Ο κύριος στόχος της παρούσας μελέτης είναι η διερεύνηση του ρόλου της περινευρικής διήθηση στο θεραπευτικό σχεδιασμό και την πρόγνωση των ασθενών με καρκίνωμα στοματικής κοιλότητας. Συνολικά 470 ασθενείς με πρωτοπαθές καρκίνωμα από πλακώδες επιθήλιο της στοματικής κοιλότητας, συμπεριλήφθηκαν στην παρούσα κλινική μελέτη. Τα ιατρικά δεδομένα των ασθενών ελέγχθηκαν αναδρομικά με λεπτομέρεια. Η στατιστική επεξεργασία των δεδομένων αποκάλυψε ότι η περινευρική διήθηση δεν αποτελεί ανεξάρτητο προγνωστικό παράγοντα για τον κίνδυνο εμφάνισης τοπικής υποτροπής (p=1,000, OR: 0,972, 95%CI: 0,311-3,039), ενώ ο κίνδυνος ανάπτυξης περιοχικής υποτροπής ήταν μεγαλύτερος μεταξύ των PNI-θετικών ασθενών σε σχέση με τους PNI-αρνητικούς ασθενείς (12,8% vs. 2,5%; p =0,089). H περινευρική διήθηση βρέθηκε να είναι ανεξάρτητος προγνωστικός παράγοντας για την εμφάνιση τραχηλικών λεμφαδενικών μεταστάσεων (p=0,005,OR=3,967, 95%CI:1,336– 12,659). Οι ασθενείς με θετικό για περινευρική διήθηση καρκίνωμα στόματος είχαν 3.967 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο να εμφανίσουν λεμφαδενικές μεταστάσεις. Ο προφυλακτικός (εκλεκτικός) τραχηλικός λεμφαδενικός καθαρισμός, βρέθηκε να μειώνει στατιστικώς σημαντικά τον κίνδυνο εμφάνισης περιοχικής υποτροπής (p=0,026, OR=0,025, 95%CI:0,001-0,645). Η μη εφαρμογή προφυλακτικού λεμφαδενικού καθαρισμού σε ασθενείς με θετικό για περινευρική διήθηση καρκίνωμα από πλακώδες επιθήλιο στόματος, βρέθηκε να είναι ανεξάρτητος προγνωστικός παράγοντας για την εμφάνιση περιοχικής υποτροπής (Chi-square=10,442, df=2, p=0,005). Ασθενείς με καρκίνωμα από πλακώδες επιθήλιο της στοματικής κοιλότητας, οι οποίοι εμφανίζουν προεγχειρητικά κλινικά σημεία ή συμπτώματα περινευρικής διήθησης (όπως άλγος, παραισθησία, υπαισθησία), βρίσκονται σε στατιστικά σημαντικό κίνδυνο ύπαρξης περινευρικής διασποράς του όγκου (p<0,001). Η περινευρική διήθηση δε βρέθηκε να επηρεάζει στατιστικώς σημαντικά τη 5-ετή συνολική επιβίωση (p=0,501) και τον κίνδυνο εμφάνισης τοπικής (p=0,491) ή περιοχικής (p=0,106) υποτροπής σε σχέση με το εύρος των χειρουργικών ορίων εκτομής. Η εφαρμογή συμπληρωματικής μεταγχειρητικής θεραπείας σε ασθενείς με περινευρική διήθηση, δε βρέθηκε να μειώνει στατιστικώς σημαντικά τον κίνδυνο εμφάνισης τοπικής (p=0,445, OR=3,387, 95%CI: 0,147–77,931) ή περιοχικής (p=0,319, OR=4,741, 95%CI:0,221–101,645) υποτροπής. Συμπερασματικά, η περινευρική διήθηση αποτελεί έναν ισχυρό δυσμενή ογκολογικό προγνωστικό παράγοντα για το καρκίνωμα από πλακώδες επιθήλιο της στοματικής κοιλότητας, ο οποίος παίζει σημαντικό ρόλο στη λήψη θεραπευτικών αποφάσεων. Η διενέργεια μιας πολυκλινικής, προοπτικής, τυχαιοποιημένης μελέτης με αντικείμενο την περινευρική διήθηση θα οδηγούσε σε πολύτιμα συμπεράσματα για την αντιμετώτων ασθενών με καρκίνωμα από πλακώδες επιθήλιο της στοματικής κοιλότητας.