Μηχανική της αναπνοής σε ασθενείς με χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια σε διάφορες στάσεις του σώματος

Εισαγωγή: Ενώ η μηχανική των πνευμόνων και ο περιορισμός της εκπνευστικής ροής έχει μελετηθεί στην καθιστή και στην ύπτια θέση, δεν έχουν μελετηθεί επαρκώς σε άλλες στάσεις του σώματος σε σταθερούς ασθενείς που πάσχουν από ΧΑΠ. Σκοπός: Η διερεύνηση σε περιπατητικούς ασθενείς με ΧΑΠ, της επίδρασης οχτώ διαφορετικών στάσεων του σώματος στον περιορισμό της ροής (τεχνική NEP), στο λειτουργικό έλεγχο της αναπνοής και στη δύσπνοια. Οι οκτώ στάσεις του σώματος ήταν: (1) καθιστή με τα χέρια στους βραχίονες, (2) καθιστή με τα χέρια στα γόνατα, (3) καθιστή στις 45ο, (4) γονατοπαλαμιαία, (5) πρηνής, (6) ύπτια, (7) και (8) αριστερή και δεξιά πλάγια κατακεκλιμένη αντίστοιχα. Υλικό και μέθοδοι: Μελετήθηκαν 19 (15 άνδρες) περιπατητικοί σταθεροί ασθενείς, ηλικίας 61±8 ετών, με τα ακόλουθα σπιρομετρικά δεδομένα: FVC%pred=90 ±19, FEV1%pred=56±23, FEV1/FVC%=49 ±14. H σταδιοποίησή τους κατά GOLD ήταν η εξής: 1 (n=3), 2 (n=9), 3 (n=5), 4 (n=2). Οι ασθενείς ήταν καπνιστές ή πρώην καπνιστές στους οποίους είχε αποκλεισθεί το άσθμα ή άλλο αίτιο αποφρακτικής συνδρομής.Αρχικά υποβλήθηκαν σε πλήρη λειτουργικό έλεγχο της αναπνοής με σπιρομέτρηση και μέτρηση στατικών όγκων και διαχυτικής ικανότητας των πνευμόνων (DLCO). Η χρόνια δύσπνοια εκτιμήθηκε με την κλίμακα mMRC.Στην κάθε στάση οι ασθενείς εκτίμησαν τη δύσπνοια τους χρησιμοποιώντας την κλίμακα Borg.Ακολούθως υποβλήθηκαν σε απλό λειτουργικό έλεγχο της αναπνοής στις οχτώ στάσεις και μετρήθηκαν οι εξής παράμετροι: IC, FVC, FEV1, ERV, PEF, MMEF, VE. Yπολογίστηκε επίσης η FRC και η TLC (FRC=RV+ERV, TLC=FRC+IC).Μετά από κάθε σπιρομέτρηση εφαρμόσθηκε στους ασθενείς η τεχνική NEPΑποτελέσματα:Τα ποσοστά ύπαρξης flow limitation στην 5η και 6η στάση ήταν σημαντικά υψηλότερα από το αντίστοιχο ποσοστό στη στάση 2, ενώ παρατηρήθηκε ελλάτωση του ποσοστού ύπαρξης flow limitation στις στάσεις 4,7,8 χωρίς όμως να υπάρχει στατιστικά σημαντική διαφορά μεταξύ των ποσοστών.Στην 4η στάση η FVC και ο FEV1 δεν μειώθηκαν σε σημαντικό βαθμό σε σύγκριση με τη δεύτερη στάση. Δεν υπήρξε σημαντική διαφορά στη δύσπνοια των ασθενών σε καμία από τις δύο ομάδες (FEV1%pred: <50% και ≥50%), σε καμία από τις στάσεις. Συμπεράσματα: Βελτίωση του FL στο ίδιο ποσοστό (μη στατιστικά σημαντικό) τόσο στη γονατοπαλαμιαία στάση (4η) όσο και στις πλάγιες κατακεκλιμμένες στάσεις (7η και 8η) σε σύγκριση με τη 2η.Η σχετική βελτίωση του EFL στην 4η ,7η και 8η στάση δεν συνδυάσθηκε με αύξηση της IC στις ίδιες στάσεις. Η ερμηνεία είναι ότι η παρουσία EFL δεν καταλήγει απαραίτητα σε DH και άρα ελάττωση της IC, εφόσον η υπάρχουσα εκπνευστική ροή είναι επαρκής για να διατηρήσει τον αερισμό ηρεμίας χωρίς να χρειάζεται να αυξήσει την FRC. Τα ευρήματα αυτά μπορεί να έχουν σημασία για την ποιότητα ζωής των ασθενών (σύσταση για χρήση των πλάγιων κατακεκλιμένων στάσεων κατά την κατάκλιση), όπως επίσης και στα προγράμματα αποκατάστασης αυτών των ασθενών.