Μελέτη πολυμορφισμών ιντερλευκινών (IL) 12 και 18 και του γονιδίου BTNL2 σε Έλληνες πάσχοντες από σαρκοείδωση

Η σαρκοείδωση είναι μία πολυσυστηματική κοκκιωματώδης νόσος αγνώστου αιτιολογίας που προσβάλλει κυρίως άτομα ηλικίας 20 έως 40 ετών. Χαρακτηρίζεται από την ενεργοποίηση των Th1 λεμφοκυττάρων με αποτέλεσμα την παραγωγή φλεγμονωδών κυτταροκινών και τον σχηματισμό μη τυροειδοποιημένου κοκκιώματος στους προσβεβλημένους ιστούς.Συχνότερα προσβάλλεται ο πνεύμονας και το λεμφικό σύστημα αλλά και οποιοδήποτε άλλο όργανο και παρουσιάζει αυτόματη ύφεση τα δύο πρώτα έτη σε ποσοστό που διαφέρει ανάλογα με το ακτινολογικό στάδιο της νόσου ενώ σε κάποιους ασθενείς εξελίσσεται σε πνευμονική ίνωση ή σε άλλες θανατηφόρες επιπλοκές ανάλογα με το προσβεβλημένο όργανο.Η διάγνωση βασίζεται στα κλινικοακτινολογικά ευρήματα και στην ιστολογική επιβεβαίωση με την ανεύρεση του μη τυροειδοποιημένου επιθηλιοειδούς κοκκιώματος σε προσβεβλημένο όργανo, καθώς και στον αποκλεισμό άλλων κοκκιωματωδών νοσημάτων.Η παθογένεια της νόσου δεν είναι σαφώς καθορισμένη, αλλά σύμφωνα με τις τελευταίες βιβλιογραφικές αναφορές, είναι αποτέλεσμα έκθεσης γενετικά ευπαθών ατόμων σε ειδικούς περιβαλλοντικούς παράγοντες. Πολλά γονίδια έχουν μελετηθεί για την συσχέτισή τους με την εκδήλωση της σαρκοείδωση. Στην παρούσα μελέτη διερευνήθηκε η συσχέτιση των γονιδίων IL-12Bp40 στην θέση +1602A/C (rs3212227), IL-18 στη θέση -137G/C (rs187238) και BTNL2 με την παθογένεια της σαρκοείδωσης. Η ομάδα των ασθενών αποτελούνταν από 146 Έλληνες ασθενείς που έπασχαν από σαρκοείδωση και προήρθαν από την Α' Πανεπιστημιακή Πνευμονολογική κλινική του Πανεπιστημίου Αθηνών και από την 8η Πνευμονολογική κλινική του Ν.Ν.Θ.Α. «Η Σωτηρία». Η ομάδα ελέγχου αποτελούνταν από 90 υγιή άτομα εθελοντές από το γενικό πληθυσμό.Από την μελέτη των γονιδίων διαπιστώθηκε ότι ο πολυμορφισμός rs3212227 της IL-12Βp40 δεν σχετίζεται με τη παθογένεια της σαρκοείδωσης στον Ελληνικό πληθυσμό, ενώ για τον πολυμορφισμό -137G/C (rs187238) της IL-18, διαπιστώθηκε ότι το αλλήλιο C αποτελεί πιθανό παράγοντα κινδύνου εκδήλωσης της σαρκοείδωσης στον Ελληνικό πληθυσμό. Αντίθετα το αλλήλιο G ανιχνεύθηκε σε αυξημένη συχνότητα στην ομάδα των μαρτύρων καθιστώντας αυτό το αλλήλιο πιθανό προστατευτικό παράγοντα στην εκδήλωση της σαρκοείδωσης.Από την μελέτη της αλληλουχίας του γονιδίου BTNL2 ανιχνεύθηκαν 24 διαφορετικές μεταλλάξεις σε 102 ασθενείς (69,9%) με σαρκοείδωση και 15 διαφορετικές μεταλλάξεις σε 56 μάρτυρες (62,2%) και στην πλειοψηφία τους στα άτομα και από τις δύο ομάδες μελέτης ανιχνεύθηκαν περισσότερες από μία μεταλλάξεις. Από τις 24 μεταλλάξεις οι 9 μεταλλάξεις p.D118N, p.A142, p.G143D, p.T165I, p.E242G, p.S334L, p.G412C, p.A430D, p.G454C διαπιστώθηκαν, από την in silico ανάλυση, ότι ήταν πιθανόν παθολογικές αλλά η συχνότητα εμφάνισή τους μεταξύ των δύο ομάδων μελέτης δεν ήταν στατιστικά σημαντική. Η μετάλλαξη p.W94R (rs28362682) διαπιστώθηκε ότι σχετίζεται με την εκδήλωση ήπιας πνευμονικής νόσου ενώ δεν διαπιστώθηκε ανάλογη συσχέτιση των υπόλοιπων μεταλλάξεων ούτε και του πολυμορφισμού rs2076530 οποίος έχει αποδειχθεί ότι σχετίζεται με την εκδήλωση της σαρκοείδωσης σε άλλους Ευρωπαϊκούς πληθυσμούς.