Ο ρόλος της μαγνητικής χολαγγειοπαγκρεατογραφίας (MRCP) στα παιδιά με ιδιοπαθή φλεγμονώδη νόσο του εντέρου (ΙΦΝΕ)

ΣΚΟΠΟΙ: (i) Ο υπολογισμός της συχνότητας των αλλοιώσεων τύπου πρωτοπαθούς σκληρυντικής χολαγγειίτιδας (ΠΣΧ) ή/και χρόνιας παγκρεατίτιδας (ΧΠ) στη μαγνητική χολαγγειοπαγκρεατογραφία (magnetic resonance cholangiopancreatography, MRCP), σε παιδιά με ιδιοπαθή φλεγμονώδη νόσο του εντέρου (ΙΦΝΕ)· (ii) η διερεύνηση της αποτελεσματικότητας ορισμένων δεδομένων, συγκεκριμένα δημογραφικών, εργαστηριακών (ίδε δοκιμασίες ηπατικής λειτουργίας, liver function tests, LFTs) και απεικονιστικών (εκ της μαγνητικής εντερογραφίας και της αξιολόγησης της άνω κοιλίας στη μαγνητική τομογραφία), στην ανίχνευση των ανωτέρω αλλοιώσεων στον ίδιο πληθυσμό. ΜΕΘΟΔΟΙ: Τα δεδομένα 94 παιδιών με ΙΦΝΕ συσχετίστηκαν συγχρονικά με τη βασισθείσα στην MRCP διάγνωση. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Δεκαοκτώ (19.1%) συν ένας (1.1%) ασθενείς με αλλοιώσεις τύπου ΠΣΧ και ΧΠ, αντιστοίχως, σχημάτισαν την Ομάδα ΠΣΧ/ΧΠ (20.2%). Κατ’ αρχάς, τα δημογραφικά και απεικονιστικά δεδομένα δεν συσχετίστηκαν με το αποτέλεσμα της MRCP. Περαιτέρω, στην Ομάδα ΠΣΧ/ΧΠ ήταν σημαντικά υψηλότερες: (i) oι τιμές των LFTs περί την πρωτοδιάγνωση ΙΦΝΕ και περί την MRCP (πλην της γ-γλουταμυλικής τρανσφεράσης, γ-glutamyl transferase, γ-GT περί την MRCP)· και (ii) οι συχνότητες των παθολογικών τιμών των ασπαρτικής τρανσαμινάσης (aspartate transaminase, AST), αλανινικής τρανσαμινάσης (alanine transaminase, ALT) και γ-GT περί την πρωτοδιάγνωση ΙΦΝΕ, καθώς και των AST, ALT, γ-GT και άμεσης χολερυθρίνης (direct bilirubin, DBil) περί την MRCP. Ωστόσο, οι τιμές και οι συχνότητες των παθολογικών τιμών των LFTs κυμάνθηκαν χαμηλά στην ίδια ομάδα (~40-128% των ανώτερων φυσιολογικών ορίων, upper normal limits, UNL και ~15-53%, αντιστοίχως). Επιπλέον, οι AST, ALT και γ-GT περί την πρωτοδιάγνωση ΙΦΝΕ, καθώς και οι AST, ALT, γ-GT και DBil περί την MRCP, συνδέθηκαν με αυξημένο κίνδυνο απεικόνισης των επίμαχων αλλοιώσεων, επί εμφάνισης παθολογικών τιμών. Ακόμη, μία σημαντική γραμμική συσχέτιση ανέκυψε μεταξύ του ανωτέρω κινδύνου και των τιμών των: (i) AST, ALT, αλκαλικής φωσφατάσης (alkaline phosphatase, ALP), γ-GT και ολικής χολερυθρίνης (total bilirubin, TBil) περί την πρωτοδιάγνωση ΙΦΝΕ· και (ii) AST, ALT, ALP, γ-GT και DBil περί την MRCP. Τέλος, τα αποκρινόμενα στο μέγιστο άθροισμα ευαισθησίας και ειδικότητας όρια αποκοπής των LFTs έλαβαν χαμηλές τιμές (~33-156% των UNL), ενώ οι αντίστοιχες, προγνωστικές για τις αλλοιώσεις δοκιμασίες των AST και ALT περί την πρωτοδιάγνωση ΙΦΝΕ θεωρήθηκαν σχεδόν βέλτιστες (θετική/ αρνητική προγνωστική αξία: ~90%/~90%, ~80%/~90%, αντιστοίχως).ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Ο αληθής επιπολασμός των αλλοιώσεων τύπου ΠΣΧ στα παιδιά με ΙΦΝΕ εμφανίζεται απροσδόκητα υψηλός, ενώ η απεικόνιση βλαβών τύπου ΠΣΧ ή/και ΧΠ κρίνεται πιθανή ακόμη και στην απουσία ισχυρώς συνηγορούντων βιοχημικών δεδομένων. Επίσης, ο κίνδυνος ανεύρεσης των αλλοιώσεων ελέγχεται αυξημένος επί απορρύθμισης μίας σειράς LFTs και γραμμικώς συσχετιζόμενος με αρκετές μεταβλητές του είδους. Περαιτέρω, ανάμεσα στις LFTs, οι τρανσαμινάσες περί την πρωτοδιάγνωση ΙΦΝΕ φαίνεται να παρέχουν τις καταλληλότερες δοκιμασίες πρόγνωσης της απεικόνισης των αλλοιώσεων. Πάντως, αν καθοριστούν όρια αποκοπής των LFTs για τη λήψη ενδεδειγμένης απόφασης διεξαγωγής MRCP στον υπό εξέταση πληθυσμό, αυτά οφείλουν να είναι αισθητά χαμηλά, ενδεχομένως εντός φυσιολογικών τιμών.