Μελέτη ιστικών βλαβών στον εγκέφαλο κατά την αναζωογόνηση με διαφορετικές συγκεντρώσεις οξυγόνου σε πειραματικό μοντέλο υποξαιμίας σε νεογνά χοιρίδια

Σκοπός: Η αξιολόγηση των ιστοπαθολογικών αλλαγών σε νευρώνες εγκεφαλικού φλοιού κατά την επανοξυγόνωση με διαφορετικές συγκεντρώσεις οξυγόνου σε πειραματικό μοντέλο νεογνικής νορμοκαπνικής υποξαιμίας σε χοιρίδια. Υλικό - Μέθοδος: Στο συγκεκριμένο πειραματικό μοντέλο προκήθηκε νορμοκαπνική υποξαιμία σε 40 αρσενικά χοιρίδια τύπου Landrace/Large-White. Με την έλευση βραδυκαρδίας (καρδιακή συχνότητα < 60/λεπτό) ή σοβαρής υπότασης (Μέση αρτηριακή πίεση <15 mmHg), γινόταν έναρξη επανοξυγόνωσης. Τα χοιρίδια τυχαιοποιήθηκαν τυφλά σε 4 ομάδες , ανάλογα με τη συγκέντρωση οξυγόνου η οποία χρησιμοποιήθηκε κατά την επανοξυγόνωση – οι ομάδες Α, Β, Γ και Δ επανοξυγονώθηκαν με 18%, 21%, 40% και 100% αντίστοιχα. Κατά την ιστοπαθολογική εξέταση, έγινε χρώση των τεμαχιδίων εγκεφαλικού φλοιού με αιματοξυλίνη-ηωσίνη και μελέτη με ηλεκτρονικό μικροσκόπιο προς μέτρηση αποπτωτικών κυττάρων, η οποία έγινε με χρήση 10 οπτικών πεδίων υψηλής ευκρίνειας.Αποτελέσματα: Η ιστολογική εξέταση των χοιριδίων ελέγχου (δεν έδειξε καμία παθολογική αλλαγή. Αντιθέτως, σε 35 από τα 40 χοιρίδια που υπέστησαν ασφυξία (87.5%), οι νευρώνες του εγκεφαλικού φλοιού παρουσίασαν σημεία απόπτωσης. Οι αποπτωτικοί νευρώνες ήταν, στις περισσότερες περιπτώσεις, διάσπαρτοι και αναμεμειγμένοι με γειτονικούς υγιείς νευρώνες ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις η απόπτωση εμφανιζόταν πιο διάχυτη, χωρίς αγγειακές αλλοιώσεις. Όταν οι εγκέφαλοι εξετάστηκαν σε σχέση με τη συγκέντρωση οξυγόνου με την οποία έγινε η επανοξυγόνωση των χοιριδίων, παρατηρήθηκαν σημαντικές διαφορές μεταξύ των ομάδων με μεγαλύτερο αριθμό (59.2%) αποπτωτικών κυττάρων στα χοιρίδια της ομάδας Δ (100% οξυγόνο) Συμπέρασμα: Τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης έδειξαν ότι η υποξαιμία και επανοξυγόνωση σε νεογνά χοιρίδια έχει σαν αποτέλεσμα σημαντικές ιστοπαθολογικές αλλαγές του εγκεφαλικού φλοιού. Ο βαθμός των παθολογικών αλλοιώσεων φαίνεται να είναι ανάλογος της συγκέντρωσης οξυγόνου κατά την ανάνηψη, καθώς το ποσοστό αποπτωτικών νευρώνων ήταν υψηλότερο στην ομάδα χοιριδίων που επανοξυγονώθηκαν με 100% οξυγόνο σε σχέση με 18% και 21%. Τα δεδομένα αυτά και η σημαντική διακύμανση που παρατηρήθηκε μεταξύ των ζώων της ίδιας ομάδας, συνιστούν μια πιθανή ατομική προδιάθεση του κάθε ζώου στην υποξία και επανοξυγόνωση, το οποίο στην κλινική πράξη θα σήμαινε πιθανώς μια διαφορετική προσέγγιση για το κάθε νεογνό ξεχωριστά.