Ὁ πάσχων παῖς στα Ησαΐα 42,1-9 και 52,13-53,12 του Δευτεροησαΐα και η σχέση του με το “παιδίον Ἐμμανουήλ” στα Ησαΐα 7,14-16 και 9,1-7

Τό θέμα της εργασίας μας ήταν η προσέγγιση δύο μορφών τού «παιδός του Κυρίου» δηλαδή τού «Εμμανουήλ» καί τού «Πάσχοντος» καί η σχέση αυτών μεταξύ τους μέσα στά κεφάλαια 7 καί 9, 42, 52 καί 53 του Ησαία. Τό αποτέλεσμα της έρευνας αυτής είναι τό νέο πού προσφέρει η εργασία.Καταρχήν, εξετάσαμε τό βιβλίο ως ένα όλον, ως σύνολο, όπως τό θέλει καί η σύγχρονη έρευνα, χωρίς νά παραβλέψουμε τά ξεχωριστά τμήματά του. Εφαρμόσαμε τήν ιστορικοκριτική μέθοδο στην εργασία κάνοντας ανάλυση της δομής, των περικοπών, χρησιμοποιώντας αναλύσεις όρων, εννοιών και επιρροών από άλλα κείμενα. Αναζητήσαμε τήν ερμηνεία τής λέξης «χριστός» πού δηλώνει ένα πρόσωπο ανθρώπινης ή θεϊκής προέλευσης τό οποίο έχει ως σκοπό νά φέρει ένα καλύτερο μέλλον. Γιά τόν Ισραήλ κυριαρχεί μια τέτοια ελπίδα αλλά η προσδοκία αυτή δεν σημαίνει ότι οπωσδήποτε πρόκειται για την αναμονή ενός Μεσσία. Αφορά πιθανόν σε μοντέλο της Ισραηλιτικής εσχατολογίας.Το βασικό θέμα της έρευνας μας περί του «παιδός του Γιαχβέ» αφορά στήν ταυτότητά του.Συχνά «ο παις του Κυρίου» φαίνεται να είναι το Ισραηλιτικό έθνος ή ο αντιπρόσωπος του Ισραήλ ή ένα εκλεκτό υπόλοιπο. Ωστόσο, η περιγραφή του πάθους παραπέμπει περισσότερο στον βασανισμό ενός προσώπου. Ο Μωυσής είναι «ένας υποψήφιος παις», αλλά δεν κατάφερε να διατηρήσει την αγιότητα του λαού, αφού και ο ίδιος βρέθηκε δέσμιος των παθών του. Ούτε ο Δεύτεροησαίας πού λειτουργεί ως μεσολαβίτης αλλά όχι ως λυτρωτής. Πιθανοί «παίδες» υπήρξαν οι: Κύρος, Δαρείος, Ιερεμίας και ο Ιώβ. Ως προς την ταυτότητα βρέθηκε ότι υφίσταται μια πορεία, από τό Ισραήλ στον προσδοκώμενο Μεσσία.Η άλλη έννοια του παιδός είναι του Εμμανουήλ. Κατά τόν Συροεφραιμιτικό πόλεμο ο Ησαίας εκφέρει μία προφητεία (7,14-16) για τη γέννηση ενός παιδιού και στο κεφ.9 δίνονται τα χαρακτηριστικά του. Μιλούν για κάποιον επόμενο κραταιό βασιλιά, αλλά όχι για έναν εσχατολογικό σωτήρα. Ο λόγος αφορά σέ έναν ιδανικό βασιλιά πού το έργο του δεν μπορεί να περιοριστεί σε μία ανθρώπινη βασιλεία.Στο επόμενο τμήμα καταγράψαμε ομοιότητες και διαφορές μεταξύ Εμμανουήλ και πάσχοντος παιδός. Φαίνεται να ομοιάζουν στήν κοινή θέληση τους για επικράτηση της δικαιοσύνης και στήν αναφορά τους περί του φωτός. Η λέξη παίς φάνηκε να συνενώνει τα χωρία και ο «πάσχων παίς» και «ο Εμμανουήλ» αποτελούν το ίδιο πρόσωπο. Έτσι στα κεφ.7 και 9 παρουσιάζεται ως Εμμανουήλ, ως ισχυρός και κραταιός, τότε που και το κράτος ήταν ισχυρό και ως πάσχων τότε που ο λαός βρέθηκε εξόριστος και απογοητευμένος.Παρατηρήσαμε κάποια απροσδιοριστία η οποία διατηρεί «ανοιχτό» το θέμα της ταύτισης Εμμανουήλ και πάσχοντος παιδός. Η χριστολογική προοπτική των περικοπών τεκμηριώνεται από την Καινή Διαθήκη και η εμβάθυνση των θεμάτων γίνεται από τους Πατέρες της Εκκλησίας. Μια προφητεία δεν σταματά να εκπληρώνεται. Έτσι, ο Ισραήλ, ο βασιλιάς κτλ λειτουργούν ως προάγγελοι του «τελικού μεσσία», του Ιησού Χριστού.