Συγκριτική μελέτη επιμήκους γαστρεκτομής και επιμήκους γαστρεκτομής με νηστιδο-ειλεϊκή αναστόμωση

Εισαγωγή: Η συνεχής ανάγκη για απλές, ασφαλείς και αποτελεσματικές επεμβάσεις μας οδήησαν στο σχεδιασμό μιας νέας επέμβασης για τη θεραπεία της νοσογόνου παχυσαρκίας. Μέθοδος: 32 ασθενείς υπεβλήθησαν στη νέα επέμβαση, δηλαδή σε επιμήκη γαστρεκτομή με πλαγιο-πλάγια νηστιδο-ειλεϊκή αναστόμωση (SGPlus) και ακολούθησε παρακολούθηση μέσου όρου 12 μηνών (6-24). Μια αντιστοιχισμένη ομάδα από 32 ασθενείς που υπεβλήθησαν σε απλή επιμήκη γαστρεκτομή την ίδια περίοδο, ήταν η ομάδα μάρτυρας. Εκτιμήθηκαν η απώλεια βάρους, η πορεία των συνοδών νοσημάτων και ο χρόνος διάβασης από το δωδεκαδάκτυλο στο τυφλό μετά από κατάποση γαστρογραφίνης. Ορμόνες πεπτικού μετρήθηκαν σε 12 ασθενείς στην ομάδα SGPlus και σε 15 στην ομάδα της επιμήκους γαστρεκτομής (ινσουλίνη, γκρελίνη, λεπτίνη, αμυλίνη, PP, PYY και GLP-1).Αποτελέσματα: Δεν υπήρχαν θάνατοι ή μείζονες μετεγχειρητικές επιπλοκές. Τρεις ασθενείς ανέπτυξαν σε βάθος χρόνου επιπλοκές που χρειάστηκαν χειρουργική αντιμετώπιση (αποφρακτικό ειλεό, ναυτία - εμέτους, και υποπρωτεϊναιμια). Στο SGPlus παρατηρήθηκε απώλεια 77,8% του υπερβάλλοντος βάρους στους 12 μήνες, σημαντικά καλύτερο αποτέλεσμα από το 67% που παρατηρήθηκε στην ομάδα μάρτυρα (p<0.01). Η πορεία/ βελτίωση των συνοδών ήταν σημαντικά καλύτερη στην πρώτη ομάδα, κυρίως η λύση του σακχαρώδους διαβήτη τύπου 2. Ο χρόνος διάβασης από το δωδεκαδάκτυλο στο τυφλό ήταν 11 λεπτά για την πρώτη ομάδα έναντη 31 λεπτών της ομάδας μάρτυρα (p<0.01). Όσον αφορά στη μέτρηση των ορμονών του πεπτικού, υπήρχε αξιοσημείωτη υπεροχή της σύνθετης επέμβασης έναντι της απλής, με το σύνολο των ακραίων αλλαγών να επισυμβαίνουν στους 6 πρώτους μετεγχειρητικούς μήνες όπως ακριβώς έγινε και με την απώλεια βάρους και την εξέλιξη των συνοδών. Συμπέρασμα: Ο συνδυασμός επιμήκους γαστρεκτομής με μία πλαγιο-πλάγια νηστιδο-ειλεϊκή αναστόμωση φαίνεται να είναι μία απλή, σχετικά ασφαλής και αποτελεσματική επέμβαση στην αντιμετώπιση της παχυσαρκίας και των μεταβολικών συνοδών νοσημάτων. Η αποτελεσματικότητά της είναι εμφανής στην σημαντική κλινική βελτίωση και αντανακλάται στις μεταβολές των ορμονών του πεπτικού.