Μελέτη της στάγδην ενδοφλέβιας χορήγησης λιδοκαΐνης στη θεραπεία του νευροπαθητικού πόνου

Εισαγωγή: Η νευραλγία τριδύμου είναι μία από τις πιο συνηθισμένες μορφές νευροπαθητικού πόνου. Η θεραπευτική της προσέγγιση αποτελεί πρόκληση, καθώς η θεραπεία πρώτης γραμμής αυτής της πάθησης δε βοηθά πάντα και πολλές φορές προκαλεί ανυπόφορες ανεπιθύμητες δράσεις. Η παρούσα μελέτη εξετάζει κατά πόσο η λιδοκαΐνη σαν πρόσθετο θεραπευτκό μέσο επιδρά θετικά στην αντιμετώπιση τόσο του αυτόματου όσο και του προκλητού πόνου(στην αλλοδυνία /υπεραλγησία) που προκαλεί η νευραλγία τριδύμου. Υλικό-Μέθοδος: Στη διπλή, τυφλή, τυχαιοποιημένη, διασταυρούμενη ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο μελέτη μας, έλαβαν μέρος είκοσι ασθενείς που έπασχαν από νευραλγία τριδύμου. Κάθε ασθενής έλαβε μέρος σε δύο συνεδρίες με το ενεργό φάρμακο, τη λιδοκαΐνη σε δοσολογία 5 mg/kgr βάρους σώματος διαλυμένη σε 250 ml φυσιολογικού ορού και σε δύο συνεδρίες με 250 mlφυσιολογικό, με διάρκεια έγχυσης κάθε φορά τα 30 λεπτά. Κατά την έναρξη κάθε συνεδρίας, κατά το τέλος και 24 ώρες μετά δηλ. το επόμενο πρωινό εκτιμούσαμε την ένταση του αυτόματου πόνου με την κλίμακα VAS και τον προκλητό πόνο (αλλοδυνία/ υπεραλγησία) με την δοκιμασία εφαρμογής θερμού, ψυχρού, πίεσης και νυγμού. Επίσης χρησιμοποιήθηκε το νευρόμετρο για την καταγραφή του ουδού του πόνου όλων των ινών των αισθητικών ινών(Αβ, Αδ, C ). Καταγράψαμε επίσης τις ανεπιθύμητες δράσεις κατά τη διάρκεια των εγχύσεων. Για τη στατιστική ανάλυση χρησιμοποιήσαμε το σύστημα STATA version 11.Aποτελέσματα: Τόσο η λιδοκαΐνη όσο και το εικονικό φάρμακο ελάττωσαν τη βαθμολογία VAS στο τέλος και 24 ώρες μετά-το επόμενο πρωινό (p<0,001), αλλά η λιδοκαΐνη υπερείχε του εικονικού φαρμάκου. Οι ανεπιθύμητες δράσεις της λιδοκαΐνης και του εικονικού φαρμάκου(ήπια σύγχυση, υπνηλία, ξηροστομία κ.λ.π.) ήταν ήπιες , όχι ιδιαίτερα ενοχλητικές, γι αυτό άλλωστε δεν είχαμε καμμία απόσυρση ασθενούς από τη μελέτη. Οι κλινικές δοκιμασίες έδειξαν ότι η λιδοκαΐνη ελάττωσε τη μηχανική, θερμική και ψυχρή αλλοδυνία περισσότερο από το εικονικό φάρμακο, ενώ το εικονικό φάρμακο ελάττωσε μόνο τη μηχανική και θερμική αλλά όχι την αλλοδυνία στο ψυχρό, σε μικρότερο βαθμό από τη λιδοκαΐνη(p<0,05) . Σχετικά με την καταγραφή του ουδού του πόνου με το νευρόμετρο διαπιστώσαμε ότι αυξήθηκε τόσο στην επώδυνη όσο και στην υγιή πλευρά του προσώπου των ασθενών στις συχνότητες 5, 250, 2000 Hz, περισσότερο όμως στις συχνότητες 5 και 250 Hz κατά τις εγχύσεις με λιδοκαΐνη στην επώδυνη πλευρά ενώ δε είχαμε σημαντική αύξηση μετά την έγχυση του εικονικού φαρμάκου (p<0,001) .Συμπέρασμα: Η λιδοκαΐνη ελάττωσε την ένταση του αυτόματου πόνου αλλά και του προκλητού πόνου περισσότερο από το εικονικό φάρμακο, χωρίς να προκαλέσει σοβαρές παρενέργειες για σχεδόν 24 ώρες σε ασθενείς που πάσχουν από νευραλγία τριδύμου, γεγονός που δείχνει ότι η συστηματική χορήγηση της, μπορεί να θεωρηθεί σα μία επί πλέον θεραπευτική εκδοχή και να χρησιμοποιηθεί σαν πρόσθετη θεραπεία στον ανυπόφορο πόνο που συχνά προκαλείται από αυτή την πάθηση.