Οφθαλμοκινητικότητα και σχιζοφρένεια

Ο αυξημένος Χρόνος Αντίδρασης (Χ.Α.) και η αυξημένη ενδο-ατομική μεταβλητότητα (ΕΑΜ) είναι αναδυόμενα και σταθερά ευρήματα στην μελέτη Χ.Α. στην σχιζοφρένεια. Στην πρώτη μας μελέτη, ομάδα 53 ασθενών που έπασχε από DSM-IV σχιζοφρένεια και μια ομάδα 1089 υγειών εξεταζομένων εκτέλεσε μια δοκιμασία ακούσιας σακκαδικής. Η διάμεσος και η μεταβλητότητα του Χ.Α. μετρήθηκαν για κάθε εξεταζόμενο και υπολογίστηκαν οι μέσες συσσωρευτικές κατανομές για κάθε ομάδα. Στην συνέχεια με την χρήση ενός μοντέλου οι κατανομές του Χ.Α. παρουσιάστηκαν ως ένα σήμα απόφασης που αυξάνεται γραμμικά μέχρι έναν ουδό κάτι που σηματοδοτεί και την έναρξη της ακούσιας σακκαδικής. Υπήρξε μια μικρή αύξηση της διάμεσου του Χ.Α. ενώ οι Χ.Α. ήταν πολύ πιο μεταβλητοί από δοκιμή σε δοκιμή κάτι που οδήγησε σε μια διαφορετική μέση κατανομή Χ.Α. στην ομάδα των ασθενών. Η εφαρμογή του μοντέλου μας οδήγησε στο συμπέρασμα πως αυτή η διαφορά στην κατανομή Χ.Α. των ασθενών θα μπορούσε να αποδοθεί σε μια βασική διαφορά στην επεξεργασία της πληροφορίας της απόφασης του εξεταζόμενου να κινήσει το βλέμμα του σε έναν στόχο που του εμφανίζεται. Στην δεύτερη μελέτη που εκπονήσαμε μια ομάδα 23 ασθενών συγκρίθηκε με μια ομάδα 23 υγιών εξεταζόμενων ίδιας ηλικίας σε δύο διαφορετικές δοκιμασίες Χ.Α. που απαιτούν βασική οπτικοκινητική επεξεργασία καθώς και την χρήση δύο διαφορετικών κινητικών συστημάτων: την δοκιμασία έκτασης δείκτη και την δοκιμασία εκούσιας σακκαδικής. Το μοντέλο Ex-Gaussian εφαρμόστηκε στις κατανομές Χ.Α. μετρώντας την μέση τιμή (mu) και την τυπική απόκλιση (sigma) της κανονικής συνιστώσας (η οποία πιστεύεται ότι σχετίζεται με την βασική οπτικοκινητική επεξεργασία) καθώς και την κλίση της εκθετικής συνιστώσας (tau) η οποία πιστεύεται ότι σχετίζεται με τις διεργασίες απόφασης. Υπήρξε μια σημαντική αύξηση της ΕΑΜ και στις δύο δοκιμασίες και ήταν ικανή να διαχωρίσει τις δύο αυτές ομάδες. Επίσης, το sigma και το tau παρουσίασαν υψηλή συσχέτιση μεταξύ τους στις δύο δοκιμασίες μόνο για την ομάδα των ασθενών. Τα αποτελέσματα αυτών των δύο μελετών φαίνεται να δείχνουν μια διαταραχή στην επεξεργασία της πληροφορίας που ενδέχεται να μην περιορίζεται στις διεργασίες απόφασης σχετιζόμενες με τον μετωπιαίο φλοιό αλλά μπορεί να εξαπλώνεται και σε διευρυμένα νευρωνικά δίκτυα που ελέγχουν την ρύθμιση της νοητικής επίδοσης.