Η απεργία πείνας των 300 μεταναστών υπό το πρίσμα της θεωρίας της πολυπλοκότητας

Η παρούσα διατριβή είναι μια μελέτη περίπτωσης πάνω στην απεργία πείνας που πραγματοποίησαν 300 μετανάστες χωρίς χαρτιά σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, το 2011, διεκδικώντας από το ελληνικό κράτος νομιμοποίηση όλων των μεταναστών. Η συγκεκριμένη περίπτωση διερευνάται ως μια μορφή αντίστασης της γυμνής ζωής (bare life), ο αποκλεισμός της οποίας συμβάλλει τόσο στη θεμελίωση της εθνοκρατικής κυριαρχίας, όσο και στην εκμετάλλευση της εργασίας στον καπιταλισμό. Αντλώντας πρωτίστως από προσεγγίσεις της πολυπλοκότητας (complexity theory), και υπό την επιρροή του γαλλικού μεταδομισμού, η απεργία πείνας προσεγγίζεται ως κόμβος τάσεων και εντάσεων, δηλαδή ως ένα αντικείμενο-δεσμός γύρω από το οποίο διέδρασαν πολύπλοκα μεταξύ τους πολλαπλές δυνάμεις. Ακολουθώντας μια οντολογία των συναρθρώσεων (assemblage ontology), μας δίνεται η δυνατότητα να αποφύγουμε τις ομοιογενοποιητικές αναπαραστάσεις αυτών των δυνάμεων ως ενιαίων και αδιαίρετων οντοτήτων, αναπαραστάσεις που ευνοούν την επακόλουθη εγγραφή αυτών των δυνάμεων σε γραμμικές αναγνώσεις της ιστορίας˙ αντιθέτως, οι δυνάμεις αυτές ήταν αναδυόμενες και τα επιμέρους τους συστατικά διαδρούσαν με το περιβάλλον τους όχι μόνο ως μέρος του συνόλου, αλλά και αυτόνομα. Υπ’ αυτό το πρίσμα, ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στις διαδικασίες εντατικής ανάδυσης της αλληλεγγύης μέσα από το στρώμα εθνοκρατικών αυτονόητων, δηλαδή σε διαδικασίες που μετασχηματίζουν τα αλληλέγγυα σώματα καθώς αναδύεται η δύναμη αλληλεγγύης.