Η σύγχρονη φυσιογνωμία της συζητητικής αρχής

Η παρούσα διδακτορική διατριβή ασχολείται με την γενική δικονομική αρχή της συζητήσεως, και ειδικότερα με την σύγχρονη φυσιογνωμία αυτής. Διαρθρώνεται σε δύο βασικούς άξονες, ήτοι την επίκληση και απόδειξη πραγματικών περιστατικών. Στόχος είναι να δοθεί απάντηση σε ένα βασικό ερώτημα: Πως διαμορφώνονται οι σχέσεις δικαστή και διαδίκων ως προς την εισφορά στη δίκη του κρίσιμου πραγματικού υλικού; Λαμβανομένου υπόψη ότι οι γενικές δικονομικές αρχές αποτελούν την βάση εναρμόνισης δικονομικών κανόνων, θεωρήθηκε ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα επιστημονικά η ενασχόληση με την γενική δικονομική αρχή της συζητήσεως, προκειμένου να αναδειχθούν τα βασικά χαρακτηριστικά της και ο τρόπος ενσωμάτωσης στην ελληνική πολιτική δίκη των διεθνών τάσεων για την διαμόρφωση των ρόλων των παραγόντων της δίκης. Η μελέτη περιλαμβάνει ανάλυση της πολιτικής και ιστορικής προέλευσης της συζητητικής αρχής, του διαδικαστικού ρόλου ενάγοντος και εναγομένου και των παραγόντων διαμόρφωσης της σύγχρονης φυσιογνωμίας της συζητητικής αρχής. Ειδικότερα, αναλύεται η επίδραση στην ελληνική δικονομική επιστήμη και στην διαμόρφωση της πολιτικής δίκης του μοντέλου αγγλικού και γερμανικού δικαίου, του πρωτογενούς και παράγωγου κοινοτικού δικαίου και της κωδικοποίησης πρότυπων ενιαίων δικονομικών κανόνων της ALI/UNIDROIT και ELI/UNIDROIT. Το τελικό συμπέρασμα είναι η ανάγκη αναθεώρησης και ενίσχυσης του ρόλου του δικαστή στην πολιτική δίκη, με ταυτόχρονη ανάδειξη του δικαιώματος ακροάσεως των διαδίκων ως εφαλτηρίου αλλά και ορίου της δικαστικής ενεργητικότητας στην πολιτική δίκη.