Η επίδραση της δημιουργικής κίνησης και του αυτοσχέδιου παιχνιδιού στην αυτοαποτελεσματικότητα για άσκηση και τα εσωτερικά κίνητρα μαθητών/τριών 4ης τάξης δημοτικού σχολείου

Σκοπός της παρούσας διδακτορικής διατριβής είναι να ερευνήσει κατά πόσο ένα πρόγραμμα δημιουργικής κίνησης και αυτοσχέδιου παιχνιδιού (Δ.Κ.Α.Π.) επηρεάζει την αυτο-αποτελεσματικότητα για άσκηση και τα εσωτερικά κίνητρα (ευχαρίστηση-ενδιαφέρον, προσπάθεια-σημαντικότητα και αντιλαμβανόμενη ικανότητα) μαθητών/τριών 4ης τάξης δημοτικού σχολείου. Για το σκοπό αυτό ένα δείγμα 130 παιδιών επιλέχθηκε και χωρίστηκε σε δύο ομάδες: την πειραματική ομάδα (N1=61) και την ομάδα ελέγχου (N2=69). Η πειραματική ομάδα έκανε 14 ώρες το πρόγραμμα της Δ.Κ.Α.Π., ενώ η ομάδα ελέγχου έκανε 14 ώρες ελεύθερης κινητικής δραστηριότητας. Η σημαντικότητα της έρευνας εντοπίζεται στο γεγονός ότι το πρόγραμμα Δ.Κ.Α.Π. είναι εμπλουτισμένο με στοιχεία δημιουργικής κίνησης, θεατρικού, αυτοσχέδιου και κινητικού παιχνιδιού και διδάχθηκε σε σχολικές συνθήκες. Για τη μέτρηση των εξαρτημένων μεταβλητών χρησιμοποιήθηκαν τα ερωτηματολόγια της αυτο-αποτελεσματικότητας για άσκηση και των εσωτερικών κινήτρων, τα οποία δόθηκαν στην αρχή και στο τέλος της παρέμβασης. Τα αποτελέσματα της πολυπαραγοντικής ανάλυσης διακύμανσης επαναλαμβανόμενων μετρήσεων (RM-ANOVA) έδειξαν ότι η αυτο-αποτελεσματικότητα για άσκηση στην πειραματική ομάδα αυξήθηκε στατιστικώς σημαντικά, ενώ στην ομάδα ελέγχου έμεινε αμετάβλητη. Όσον αφορά τα εσωτερικά κίνητρα και οι δύο ομάδες είχαν στατιστικώς σημαντική αύξηση των τιμών των εσωτερικών κινήτρων με την ομάδα ελέγχου όμως να υπερτερεί σε σχέση με την πειραματική ομάδα. Αναλυτικότερα, όσον αφορά τον παράγοντα ευχαρίστηση-ενδιαφέρον, τα αποτελέσματα έδειξαν ότι, ενώ η ομάδα ελέγχου είχε στατιστικώς σημαντική αύξηση, η πειραματική ομάδα έδειξε μία αυξητική τάση, η οποία, όμως, δεν ήταν στατιστικώς σημαντική. Ο παράγοντας προσπάθεια-σημαντικότητα αυξήθηκε σημαντικά και στις δύο ομάδες, με την ομάδα ελέγχου να εμφανίζει μεγαλύτερη αύξηση από την πειραματική ομάδα. Τέλος, ο παράγοντας αντιλαμβανόμενη ικανότητα έμεινε αμετάβλητος και στις δύο ομάδες. Συμπερασματικά, τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν ότι το πρόγραμμα Δ.Κ.Α.Π. είχε στατιστικώς σημαντική επίδραση στην αυτo-αποτελεσματικότητα για άσκηση, στα εσωτερικά κίνητρα ως σύνολο και στην προσπάθεια-σημαντικότητα. Επίσης, όσον αφορά την ευχαρίστηση-ενδιαφέρον υπήρχε μια τάση για αύξηση, ενώ η αντιλαμβανόμενη ικανότητα παρέμεινε αμετάβλητη. Η επίδρασή της Δ.Κ.Α.Π. στα εσωτερικά κίνητρα χρειάζεται περαιτέρω διερεύνηση. Ίσως η διερεύνηση αυτή θα πρέπει να συνδυαστεί με την εξέταση και άλλων παραγόντων.