Γεωγραφική ασυνέχεια, προσπελασιμότητα και απελευθέρωση της αγοράς των εναέριων μεταφορών

Η γεωγραφική θέση ενός τόπου είναι ικανή να απαντήσει σε όλα τα ερωτήματα που αφορούν σε όλα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του εν λόγω τόπου, τα προβλήματά του, το βαθμό κοινωνικής ευημερίας του, την οικονομική του ανάπτυξη, την αλληλεπίδρασή του με τις γειτονικές περιοχές κλπ. Η συγκεκριμένη πεποίθηση αποτελεί την έμπνευση της παρούσας διατριβής. Εν συνεχεία, η ανάγκη για περεταίρω ειδίκευση των θεωριών και των ερευνών μέσα στα πλαίσια μιας διδακτορικής διατριβής, οδηγεί στην επιλογή των οικονομικής γεωγραφίας φαινομένων, όπως είναι ο τουρισμός και οι αεροπορικές μεταφορές. Επιπλέον, εγείρεται η ανάγκη για συγκεκριμενοποίηση μιας γεωγραφικής περιοχής μελέτης, η οποία εν προκειμένης είναι το Ανατολικό Αιγαίο που κρύβει μια σειρά από ιδιαιτερότητες οι οποίες αφορούν στη φυσική και πολιτική του γεωγραφία. Το Ανατολικό Αιγαίο, από ελληνικής πλευράς περιλαμβάνει δύο διοικητικές περιφέρειες νήσων (Βορειοανατολικό Αιγαίο και Νότιο Αιγαίο) ενώ από τουρκικής, περιλαμβάνει τρεις επαρχίες των παραλίων της διοικητικής περιφέρειας του Αιγαίου (Izmir, Aydin & Mugla). Η Ρόδος και η Κως με την ανάπτυξη του τουρισμού στην Ελλάδα, στο τέλος της δεκαετίας του ’60, στράφηκαν προς αυτή τη δραστηριότητα και έτσι διατηρούν μια κάποια οικονομική άνθιση. Αντίθετα, η Λέσβος, η Χίος και η Σάμος δεν παρουσιάζουν τουριστική ανάπτυξη σε τέτοιο βαθμό με αποτέλεσμα να εμφανίζουν μια σταθερή οικονομία, όχι ιδιαίτερα ανεπτυγμένη. Σε αυτό συμβάλλει και η γεωγραφική ασυνέχεια που παρουσιάζουν καθώς και ο χαμηλός βαθμός προσπελασιμότητάς τους, ως νησιωτικές περιοχές. Αναφορικά με τα τουρκικά παράλια, ο τουρισμός, σε συνδυασμό με το πάντοτε οικονομικά αναπτυγμένο κέντρο που βρίσκεται εκεί, τη Σμύρνη, διακρίνονται από σχετικά καλή οικονομία, συγκριτικά πάντα με άλλες περιφέρειες της Τουρκίας. Στα πλαίσια αυτά, η παρούσα διατριβή, εξετάζει τα πιθανά οφέλη που θα μπορούσαν να αποκομιστούν από μια ενδεχόμενη οικονομική στροφή των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, μέσω του τουρισμού και των αεροπορικών μεταφορών, προς την ανατολή και την Τουρκία, δεδομένου ότι γεωγραφικά η ασυνέχεια μειώνεται και ο βαθμός προσπελασιμότητάς τους αυξάνεται. Η προβληματική αυτή ενισχύεται από θεωρίες οικονομικής γεωγραφίας και περιφερειακής ανάπτυξης που αναπτύσσονται στην παρούσα διατριβή με βασικό άξονα το ότι η περιφερειακή οικονομική ανάπτυξη επιτυγχάνεται μέσω της απελευθέρωσης και όχι του παρεμβατισμού, όποια μορφή κι αν έχει αυτός (οικονομικός ή πολιτικός).