Το θεσμικό πλαίσιο οργάνωσης και λειτουργίας της εκκλησιαστικής εκπαίδευσης στην Ελλάδα και σε κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Στην εν λόγω διατριβή μελετήσαμε το θεσμικό πλαίσιο οργάνωσης της Εκκλησιαστικής εκπαίδευσης στην Ελλάδα και κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η μελέτη αυτή, βασίζεται εν πολλοίς στον εντοπισμό και την ανάδειξη όλων εκείνων των στοιχείων που καθόρισαν από την ίδρυση του ελληνικού κράτους το θεσμικό πλαίσιο οργάνωσης της εκκλησιαστικής εκπαίδευσης. Η διατριβή αποτελείται από τον πρόλογο της συγγραφέως, την εισαγωγή και τρία (3) κεφάλαια. Προτάσσεται αναλυτικός, δισέλιδος πίνακας περιεχομένων. Ακολουθεί ο Πρόλογος και έπεται η αναλυτική Εισαγωγή, η οποία περιέχει μία σύντομη αναφορά στο γνωστικό αντικείμενο και μια επισκόπηση της συναφούς βιβλιογραφίας, ενώ στο τέλος γίνεται μία συνοπτική παρουσίαση των κυριότερων αποτελεσμάτων της εργασίας. Τα υπόλοιπα τρία κεφάλαια (1-3) αποτελούν την πρωτότυπη συνεισφορά της διδακτορικής διατριβής στην μελέτη της Εκκλησιαστικής Εκπαίδευσης. Ειδικότερα: στο πρώτο κεφάλαιο εξετάζονται οι απαρχές της Εκκλησιαστικής Εκπαίδευσης στο νεοσύστατο ελληνικό κράτος και οι προσπάθειες οργάνωσής της παράλληλα με την μελέτη νομοθετικών κείμενών. Γίνεται ακόμη αναφορά στην περίοδο μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και τις εκ νέου προσπάθειες για ανασύσταση και αναδιοργάνωση της εκκλησιαστικής παιδείας. Το δεύτερο κεφάλαιο αποτυπώνει τη σημερινή μορφή οργάνωσης και το θεσμικό πλαίσιο της Εκκλησιαστικής Εκπαίδευσης, το οποίο εναρμονίζεται με τη σύγχρονη νομοθεσία. Θίγονται επίσης επίκαιρα ζητήματα που προκύπτουν και απασχολούν τον κλήρο και την Εκκλησία (αξιολόγηση, ανωτατοποίηση σχολών κ.α.). Στο τρίτο κεφάλαιο μελετάται η οργάνωση της Εκκλησιαστικής Εκπαίδευσης σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Γίνεται αναφορά σε διάφορους τύπους ιδρυμάτων (καθολικά πανεπιστήμια, ποντιφικά πανεπιστήμια, εκκλησιαστικές σχολές, ιερατικές σχολές, κολλέγια) σε κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης ανάλογα με το υφιστάμενο καθεστώς σχέσεων μεταξύ κράτους-εκκλησίας. Καταγράφονται συνοπτικά οι πολιτικές ευρωπαϊκών χωρών, ο τρόπος εποπτείας των σχολείων από τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία και τις άλλες θρησκευτικές κοινότητες, η ύπαρξη υποδομής εκπαίδευσης για τους θρησκευτικούς λειτουργούς και ανάλογα εκτιμάται ο βαθμός δικαιοδοσίας της θρησκευτικής κοινότητας.