O παρεμβατισμός των Η.Π.Α σε περιφερειακές κρίσεις

Η διατριβή αποσκοπεί, κατά κύριο λόγο, στο να θέσει κάτω από το μικροσκόπιο τα φαινόμενα της ηγεμονίας και του ηγεμονισμού στα πλαίσια του αμερικανικού παρεμβατισμού στα εσωτερικά τρίτων κρατών κατά την περίοδο 1945-2008. Σημείο εκκίνησης είναι η υπόθεση ότι ο αμερικανικός παρεμβατισμός στα εσωτερικά τρίτων κρατών συνιστά διαχρονικά εργαλείο επιβολής ηγεμονικών όρων σε περιφερειακό ή διμερές επίπεδο, με άλλα λόγια συνιστά εργαλείο ηγεμονισμού. Κατά συνέπεια, η έρευνα οργανώθηκε στη βάση αυτής της υπόθεσης και αποσκοπεί στο να ξετυλίξει το κουβάρι της θεωρίας και των ιστορικών δεδομένων έτσι ώστε αυτά να συμπλέκονται και να αλληλοϋποστηρίζονται προς την κατεύθυνση της εξαγωγής αξιόπιστων συμπερασμάτων.Μέσα από την παράλληλη μελέτη και ενδοσκόπηση των φαινομένων της ηγεμονίας, του ηγεμονισμού και του παρεμβατισμού, τοποθετούμενα στο ειδικό πλαίσιο της αμερικανικής περίπτωσης, επιχειρούμε να ορίσουμε και να θεωρητικοποιήσουμε το μοντέλο του αμερικανικού ηγεμονικού παρεμβατισμού: ενός μοντέλου που υποστηρίζει ότι όλες οι αμερικανικές παρεμβατικές ενέργειες που έλαβαν χώρα κατά την περίοδο υπό μελέτη, ενέχουν –κατά το μάλλον ή το ήττον- ηγεμονική διάσταση. Η προσπάθεια αυτή γίνεται στο πρώτο μέρος, δηλαδή στα πρώτα τρία κεφάλαια. Από μεθοδολογικής άποψης, το πρώτο μέρος αποσκοπεί στη διατύπωση του θεωρητικού μας επιχειρήματος. Προς αυτή την κατεύθυνση γίνεται προσπάθεια συσσώρευσης γνώσης, καθώς και αποτίμησης, κατηγοριοποίησης και αξιολόγησης των διαθέσιμων πηγών (πρωτογενών και δευτερογενών). Στο δεύτερο μέρος επιχειρείται ο έλεγχος της θεωρίας μέσω της μελέτης τεσσάρων περιπτώσεων αμερικανικού παρεμβατισμού: της επέμβασης στον ελληνικό εμφύλιο στα πλαίσια του Δόγματος Τρούμαν (1947-1949), της ανατροπής του Πρωθυπουργού του Ιράν Μοχάμεντ Μοσαντέγκ (1953), της εισβολής στη Γρενάδα (1983) και της επέμβασης στην κρίση του Στενού της Ταϊβάν (1995-1996).